Het Herder Pijpken
(1603)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
Te wesen wel somtijden plocht,
Van die hem niet en heeft ghesocht
Ghevonden,
Ga naar margenoot+Soo Esaias vermonden
Derf en verconden.
Ga naar margenoot+De watervloet // des levens soet
Ga naar margenoot+Dorstich nae der menschen behoet
Ga naar margenoot+Sat die Fonteyn beneven,
Ga naar margenoot+Den wegh van gaen was selve moet,
Ga naar margenoot+Dat ongheloovich sonder boet
Ga naar margenoot+Soo bleven
Ga naar margenoot+De Menschen versteent ghedreven,
Ga naar margenoot+In een boos leven.
Wt Sichar stadt // een Vrouken trat
Met een kruyck om tijdelijck nat,
Te halen bin den pleyne,
Ga naar margenoot+Wt Iacobs Fonteyn, en daer sat
Ga naar margenoot+Waer in dat rust der zielen schat
Ga naar margenoot+Alleyne,
Ga naar margenoot+Voor t’huys Davids die reyne
Ga naar margenoot+Open Fonteyne.
Dranck eyschte hy // hoe comt het by,
Sprack sy, dat ghy, dranck eyscht van my,
De Ioden in gheen saken
Ghemeenschap noch conversacy
Ga naar margenoot+Hier met ons volck van Samary
En maken,
Den Heer liet t’Vrouken smaken
Sijn soete spraken.
Als of hy haer // seyd’ openbaer
| |
[pagina 89]
| |
Als ander Iod’ acht ghy my, maer
Dat ghy Gods gave kende,
En dat ghy wiste wie dat ick waerGa naar margenoot+
Ghy badt my selfs om water claer,Ga naar margenoot+
Iae endeGa naar margenoot+
Ick waer u het levende
Water ghevende.
O Heere yet // en hebt ghy niet
Om putten, en alsoo men siet
Den put is diep gheresen,
Van waer hebdy t’levende vliet?
Iacob onsen Voorvader liet,
Ons desen,
Wildy meerder ghepresen
Als Iacob wesen?
Dien goeden Man // dronck wel hier van
Met kinders en vee, doen began
Iesus het Lam divijne
Wie van dit water drinckt, die can
Iae moet wel weder dorsten, dan
Het mijne
Is eeuwich voor dorsts pijneGa naar margenoot+
Een medecijne.
Wie’t heeft begort // in hem t’wort,
Een Fonteyne die over stort
Int eeuwich levens hutten,Ga naar margenoot+
Gheeft my sprack, t’Vrouken (aengheport)
Van desen water op een cort
Te nutten,
En wilt my de moeyte schutten,
| |
[pagina 90]
| |
Van al dit putten.
Dat ick niet meer // dorstich verseer
En lijde, wilt my doch, o Heer,
Sulck water hier verleenen,
Roept uwen Man, o Vrouken teer
Ick en hebbe ten desen keer
Niet eenen,
Ghy spreeckt nae t’rechte meenen
Ghy en hebt gheenen.
Vijf Mans subijt // voor desen tijt.
Hebt ghy ghehadt, maer zijtse quijt,
En die ghy hebt als heden,
Is uwe niet, O Heer, ghy zijt
Ga naar margenoot+Een Prophete ghebenedijt,
Ga naar margenoot+Ghetreden,
Ga naar margenoot+Op desen Bergh, gebeden,
Ons Vaders deden.
Ga naar margenoot+V volck dat seyt // en onderscheyt,
Ga naar margenoot+Dat de plaets’ om aenbidden leyt
Te Ierusalem binnen,
Die tijt comt, jae is nu bereyt,
Men sal in gheest en in waerheyt
Beginnen
Ga naar margenoot+Den Vader aenbidden uyt minnen
Met hert en sinnen.
Den Messias // sprack t’Vrouken ras,
Sal comen, daer men veel af las
Die sal’t ons nae betamen
Al vercondighen, op dat pas
Iesus beleedt haer dat hy’t was
| |
[pagina 91]
| |
Met namen,
Sijn Discipulen quamen
Doen, daer al t’samen.
Haer kruyck sy staen // liet en ghegaen
In stadt, sprack, al wat ick ghedaen
Oyt heb, dat hheft my weten
Een te verslaen // comt siet nu saen
Oft Christus is, ghedaen vermaen
Van eten
Was hem, die in secreten
Socht ander beten.
Want s’levens broot // had hongher groot,Ga naar margenoot+
Den Mensche van d’eeuwighe doot
Daer hy in lach bevrijden,Ga naar margenoot+
Te doen wat den Vader ghebootGa naar margenoot+
In die rechte spijse minioot,Ga naar margenoot+
Verblijden
Had hy ten allen tijden
Sonder vermijden.
Besiet het lant // over al, wantGa naar margenoot+
Den Oogst is alree voor de hantGa naar margenoot+
Die maeyt goet loon hem paeyet
Vrucht int eeuwich leven playsant,
Vergadert hy, op dat die plant
Oft saeyet
Hem verblijd’ en verfraeyet
Met die daer maeyet.
T’woort is hier waer // welck so luyt claer
D’een saeyt en d’ander maeyt daer naer,
Ick heb u, o dienaren
| |
[pagina 92]
| |
Ghesonden om te maeyen daer
Ghy niet en hebt ghearbeyt, maer
Daer waren
Wercklieden, en zijt in haren
Arbeyt ghevaren.
Wt t’stadt ghewis // veel sonder mis,
Om dier Vrouwen ghetuyghenis
Gheloofden aen den Heere,
Twee daghen hy daer bleven is
Predikende d’Euangelis-
sche Leere,
Daer door quammer al meere
Ten wederkeere.
Niet om t’rappoort // Vrou van u woort,
Ghelooven wy, spraken sy voort
Wy hebben doch voordachtich
Sijn woorden selve nu ghehoort
Ga naar margenoot+Sy beleden hem met accoort
Eendrachtich
s’Weerelts Salichmaker crachtich
Ga naar margenoot+Christum waerachtich.
Ga naar margenoot+Broeders ghemeen // op desen steen,
Ga naar margenoot+Blijft vast gebout, vreucht noch gheween
Doe u niet wijcken bloodich,
Ga naar margenoot+Put Mans en Vrouwen groot en cleen
Ga naar margenoot+Hier s’levens water, want dit Een
Ga naar margenoot+Is noodich
Ga naar margenoot+T’is teghen honger doodich
Oock spijse broodich.
Een is noodich. |
|