Den Lusthof der gheestelicke oeffeninghen

[p. 304]

II. Ghebeden
Om dit berou in ons te verwecken.

I. Van Manasses den Koninck van Iuda, doen hy ghevanghen was in Babylonien.

HEere, almachtich Godt onser Vaderen Abraham, ende Isaack, ende Jacob, ende van haren rechtveerdighen sade: die ghemaeckt hebt hemel ende aerde, met al haer cieraet, die de zee ghebonden hebt met het woordt van v ghebodt, die den afgrondt ghesloten hebt, ende hebt dien toe gheteeckent met uwen vervaerlicken ende loffelicken Naem, den welcken alle dingen ontsien, ende beuen van het aenschijn uwer kracht: want on-verdraechlick is de grootdadicheydt uwer glorie, ende on-lijdelick is de gramschap uwer dreyghinghen op de sondaren.

Maer onghemeten ende onbegrijpelick is de bermherticheydt uwer beloften; want ghy zijt den alderhoochsten Heere, goedertieren, lanckmoedich, ende rou hebbende ouer de boosheydt der menschen.

Ghy Heere, nae de menichvuldicheydt

[p. 305]

uwer bermherticheydt, hebt penitentie gheordineert den sondaren ter salicheydt. Hierom en hebdy, Heere Godt der rechtveerdighen gheene penitentie ghestelt den rechtveerdighen Abraham, ende Isaack, ende Jacob, die v niet ghesondicht en hebben. Maer ghy hebt de penitentie gestelt om my sondaer: want ick hebbe ghesondicht bouen het ghetal van dat sandt der zee. Vermenichvuldicht zijn mijne boosheden: ende ick en ben niet weerdich te beschouwen ende te aensien de hoocheydt des hemels, om de menich-vuldicheydt mijnder boosheden. Ick ben neder ghebuyght met veel yseren banden, soo dat ick mijn hooft niet en kan op-heffen, noch krijghen mijnen asem: want ick hebbe verweckt uwe gramschap, ende quaedt voor v ghedaen. Ick en hebbe uwen wille niet gedaen, noch onderhouden v gheboden. Ick hebbe afgrijselick gheleeft ende vermenichvuldicht de misdaden: ende nu buyghe ick de knien mijnder herte, biddende van v ghenade. Ick hebbe ghesondicht, o Heere, ick hebbe ghesondicht, ende mijn boosheden bekenne ick.

Daerom kome ick tot v, biddende: vergheuet my, Heere, vergeuet my, ende en wilt my t'samen niet verdoen met mijn boosheden, noch oock en wilt in der eewicheyt niet gram wesen, noch het quaet my aentijgen, noch

[p. 306]

en verdoemt my niet in de onderste plaetsen der aerde: want ghy zijt Godt, eenen Godt (segghe ick) der ghener, die penitentie doen, ende in my suldy alle uwe goedtheydt toonen: want ghy sult my onweerdich salich maken, nae uwe groote bermherticheydt; ende ick sal v altijdt louen alle de daghen mijns leuens: want v louen alle de krachten der hemelen, ende v is glorie in der eewicheydt. Amen.

II. Ghebedt in den persoon van den verloren Sone tot Godt sijnen Vader.

O Goedertieren Vader, wiens bermherticheyt is sonder eynde: Ick belijde met oodtmoedigher herte, dat ick uwen verloren Sone ben, die ghy door uwe ghenade in het doopsel uyt den staedt der verdoemenisse verlost hebt, door uwe Godtlicke gracie gheheylight hebt, voor uwen erfghenamen aenghenomen hebt, ende in de menichte uwer mildtheyt belooft hebt v rijck. Dies nochtans niet teghenstaende, soo ben ick achterwaerts ghekeert ende v, mjnen Vader, verlatende, hebbe my begheuen om te wandelen de boose weghen mijnder sinnelickheydt, ende verdoemde weghen der sonden, daer uwe vreese niet bekent en is. In dese vremde landen hebbe ick ghedoolt, en-

[p. 307]

de alle uwe weldaden ende gracien met versteender herte ondanckbaerlick verquist, ende alle uwe uyt-nemende beloften, die ghy my ghedaen hadt, veracht; my stellende in perijckel van eewichlick verloren te gaen. Maer uwe goedtheydt, o lanckmoedighen Vader, heeft my ghespaert, ende opent my nu bermhertichlick de ooghen mijns verstandts: soo dat ick nu opentlick bekenne, ende voor v, met bedruckter herten belijde, dat ick uwen verloren Sone ben, niet weerdich uwen Soon ghenaemt te worden; iae onweerdich om de minste van alle uwe dienaren te wesen, oft oock eenighe ghenade te verweruen, ouermidts mijne groote ondancbaerheyt, ende quaedtheydt, met de welcke ick alle uwe goddelicke gracien ende schoone gauen, die ghy my om v te dienen gegeuen hadt, soo onnuttelick verdaen hebbe. Maer, o fonteyne van alle goedtheydt, die altijdt vloeyt sonder ophouden, ende selve roept tot alle sondaren: Komt tot my alle die arbeydt ende ouerladen zijt, ende ick sal v vermaken, ick verstoute my tot v te komen, biddende oodtmoedelick om v genade ende bermherticheydt. O saechtmoedighen Godt, bekent my v schepsel ende maecksel, ende gheweerdicht v, my te openen den schat uwer ontfermherticheydt, ende wederom te vergaderen, in uwe onghemeten liefde, onder uwe kinderen. Verheft, o Godt, in my uwen groo-

[p. 308]

ten naem, ende suyvert mijn verstandt, van alle duysternissen ende onwetentheden, die my houden in den nacht mijnder ghebreken ende sonden. Verweckt mijnen wille, om v alleen bouen alle dinghen te beminnen, ende ter liefde van v, al dat my, tot nu toe na de sinnelickheydt behaecht heeft, te laten, ende te verfoeyen. Beweecht mijn memorie tot ghedachtenisse, ende oprechte danckbaerheydt ouer uwe goedtheydt, bermherticheydt ende on-tellicke gracien ende weldaden, die ghy my, de alder-onweerdichste aller uwer creaturen oyt ghedaen hebt. Op dat ick nu voordtaen v alleen mach begheeren, ghestadichlick soecken, ende in der eeuwicheydt by-blijuen, mijnen goeden Godt, ende al mijn deel, die leeft ende regneert, met uwen Sone, ende den Heyligen Geest, eenen Godt sonder eynde. Amen.

III. Lof-sanck van den bekeerden sondaer.⁺

DE bermherticheden Godts, sal ick in der eewicheydt singhen.

Van gheslachte tot gheslachte, sal ic verkondighen, o Heere, uwe waerheydt met mijnen monde.

In't licht van v aensicht sal ick wandelen, ende in uwen naem sal ick verheughen den gheheelen dach.

+ Psalm. 88.

[p. 309]

Ghebenedijdt moet ghy zijn, o mijnen Godt, in der eewicheydt: dat moet gheschieden, dat moet gheschieden.