Maendelyks musikaels tydverdryf

[p. 2]

Het Land - leven.

By een Beekje neêrgeze - ten, Die met zynhel Kristal, Besproeit het
bloemryk dal, Kan ik 't ge woel ver-geten Dat een Stad voedt in haer wal. Hier
rust men zonder kommer, Ge - legen in de lommer Die my voordaken huis verstrekt,
En voor de zon-ne-stralen dekt, Wyl 't pluimgediert myn Zanglust wekt.

2

Hier zie ik de Herderinnen

Gaen weiden met haer Vee.

Hier zie 'k hoe Galathé

Door Tyter zich ziet minnen:
Zy bemint den Herder mee.

Ver van zyn min te tergen,

Wil zy zelf niet verbergen

Wat voor een zuivre liefde gloed,
Huisvest in haer verliefd gemoed
Die haere blonde schoonheid voed.

3

Weg ô Steedsche vleyeryen!

't Hart ligt hier op de tong.

By dezen watersprong,

Hoor 'k yder een belyen,
Hoe de liefde hem bedwong.

't Steemeisje is loos doorslepen,

In alle minnegrepen:

Maer al wie hier zyn dagen slyt,
Van alle Steedsche zorg bevryd,
Beschouwt den ouden gouden tydt.