Maendelyks musikaels tydverdryf

[p. 2]

Minne-Klagt.

Ik dryfvolangsten harten wee, In 't midden der ge-va-ren, Langs
de ongestui-me baren, Der holle Liefde Zee. Waer
zal ik toch be - lan-den, Na zulk een min or-kaen? Myn
Liefde kiel zal stranden, En los ten gron de gaen.

2

De dolle wind van rampspoed slaet
Het Zeil van hoop aen flarden.
Ik kan't niet langer harden.
Geen anker geeft my baet.
Ik voel de Geessel striemen,
Van't naedrend ongeluk.
Myn zuchten zyn myn riemen,
Een zwakke troost in druk!

3

Ik zie, Helaes geen enkle strael
Van vreugd of blydschap blinken!
Myn Luk-zon is aen 't zinken,
Wyl ik ten afgrond dael.
Verdryf myn tegenspoeden,
Volmaekte Rozelyn!
Gy kunt my nog behoeden,
Wilt gy myn Noord-star zyn.