Op de gelukkige zegepraelen, behaeld doór de Hoogvorstelyke bondgenoóten op de Fransche legers den 18 Juny 1815
(ca. 1815)–Marten Jacob van der Maesen– Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
Op de gelukkige zegepraelen van den 18 Juny 1815.
Durf ik, ô Mavors-gunstelingen!
Die 't bloedig Oórlogs-veld, nog 't moordend stael niet ken,
Uw' dapp'ren Helden-moed, uw' grootsche Krygs-daên zingen?
Ik, die een' Vrede-minnaer ben!...
Zal 't heyl-genot der rust myn' iver niet verkoelen?
Zal ik wel ooyt de kragt, den ed'len gloed gevoelen,
Die, als men Helden, eer bewyst,
Tot zulk een' Lof-spraek word vereyscht?...
Dan - 'k voel dat vuer reeds in my leéven!...
Myn' ted'ren boezem blaekt; myn jonge Dicht-aêr zwelt!
Ja, schoon myn' zwakke hand nog blyve op 't snaertuyg beéven,
'K gae voord: - Myn' Zang-lier is gesteld. -
Wie zou, daer Neêrlands-heir, voór Moed en Trouw gepreézen,
Elk Belgen-hert ontvonkt, niet opgetogen weézen?
Triumph! - Myn' iver-gloed ontbrand;
Ik zing - voór 't dierbaer Vaderland!
Den Corsicaen, niet waerd te noemen,
Trots op zyn' dubb'le Kroon, en dubbel Ryks-gebied,Ga naar eind(1)
Wien 't Fransche Volk te lang als Grooten Man dorst roemen,
Thans echter voor Tyran aenziet;
Was eynd'lyk doór de Magt der Vorsten overwonnen. -
Reeds was een' troostend' eeuw, een' eeuw van heyl begonnen;
D'onschatb're Welvaert kwam weêrom,
Met Vrankryks wettig Koningdom! -
| |
[pagina 4]
| |
Myn Vaderland, zoo veéle jaeren,
Ook onder 't slaefsche jok der dwinglandy gebukt,
Zag weêr allengs, vol hoóp, de Vrede-zon opklaeren;
'Er wierd geen' Belg meer onderdrukt:
Oranjes agtbrên Vorst, die wy als Koning groeten,
Deéd niet dan Rust en Vreugd in Nederland ontmoeten;
Voór 't onlangs Vreed - Barbaersch geweld,
Had hy het zagtst Bewind hersteld.
Maer ach! Wie komt dien wellust stooren?...
Wie zet Europa, weêr vol angst, in vuer en vlam?...
Wat dond'rend krygs-gebrom, wat moord-kreét treft onz' ooren?
- Hy, wien men all' zyn' magt ontnam,
Wien 't Eyland Elbe staêg ten kerker moest verstrekken;Ga naar eind(2)
Wilt zich, nog meer dan ooyt, met smaed en hoón bevlekken;
Hy trekt op nieuw het Harnas aen,
Om Vrankryk woedend doór te slaen! -
Daer ziet men weêr den Arend pryken!!
Den Aerts-tyran beklimt nog eens d'ontzegden Troon;
'T weldaedig Gent ontfangt den roem der Lodewyken;Ga naar eind(3)
Europas zwaerd beschermt zyn' Kroon.Ga naar eind(4)
Napoleon! trêe vry met all' uw' Legers nader!...
Geen' Veld-heer, die u dient, of 't is een' snood' verraeder:
Kom!... en beschouw voór ons Kanon,
Een' Willem, Blucher, Wellington! -
Hoe durft hy voór die agtbaer' Helden,
Zyn haetlyk aengezigt nog toonen in ons Land?...
Maer stil!... De krygs-orkaen barst los op d'oórlogs-velden:
Thuin, Charleroi, Ligny, gy brand! -Ga naar eind(5)
Ligt meynt Napoleon het Vorstlyk Hof van Laeken,Ga naar eind(6)
En zelfs doór Belgen-hulp of doór bedrog, te naeken:
Hy hoópt?... Doch ziet, op eenen dag,
Wat Neêrlands-heir op hem vermag? -
| |
[pagina 5]
| |
Dien onmensch, schrik der stervelingen,
Legt met zyn' Leger-stoet op onz' verdelging aen;
Hy komt, met all' zyn' magt op 't schoon Verbond aendringen,Ga naar eind(7)
Maer 't doet wel haest die magt vergaen. -
Het gloeyend yzer bromt uyt duyzend kop're monden;
'T verbaesde Neêrland dreunt en davert op zyn' gronden!
'T schynt dat den Hemel dond'rend kraekt,
En d'aerde moord en dood uytbraekt! -
Kloek aen! de Fransche Ontvolkers wyken!...
Zy deynzen! - Jaegt hen naer; ontrukt hen 't leévens-licht!
O! - 'k zie een' gantsche drom van opgehoopte lyken:
Geheel de vyands-bende zwigt! -
Wie zou, daer Wellington, daer Blucher 't heir bestieren,
Met Willem en Bulow, - niet glansryk zëgevieren?
Ja, daer een' Belg, een' Krygsman word,
Schiet allen tegenstand te kort.
Maer welk een' slag vol yslykheden!
Wat bloedig schouw-tooneel! wat schrikkelyk vertoog!...
Een aental Helden, die nog kortlings dapper streéden,
Bezwyken, sneuv'lend, voór onz' oog! -
Gy, Brunswyk! moet voór eerst uw' dierb'ren Hertog derven!Ga naar eind(8)
Hier ziet ons Belgenland Van Merlen roemryk sterven!Ga naar eind(9)
Ginds toont de Dood, van ry tot ry,
Op Brit en Pruysch haer' heerschappy! -Ga naar eind(10)
Wat zie ik?... Hemel! ô wat rampen!
Daer grypt het vyands-rot onz' vroomen Erf-Prins aen!...
Zyn stael begeéft hem niet; hy blyft manhaftig kampen;
Dan ach!... het schynt met hem gedaen!...
Gedaen?... ô neén! schiet toe! - Red! red hem Neêrlands-dapp'ren!
Triumph! - zyn Ridder-kruys mag op uw Vaendel wapp'ren;
‘Gy, (roept den Held, der Belgen-vriend)
Hebt alle dat cieraed verdiend!’Ga naar eind(11)
| |
[pagina 6]
| |
Dus munt gy uyt, ô Leger-schaeren!
Den trotsen Corsicaen is gantsch te neêr geveld:
Men zag u, steéds getrouw, uw' kostbaer' Eer bewaeren;
Den Zege heéft uw' moed verzeld -
Ontfangt een' eeuw'gen Lof, gy, 't voórbeéld onzer Telgen,
Die d'ouden Luyster staeft der nooyt volpreéze Belgen!
En gy ook all', wier dapperheyd,
Ons heéft van 't Wangedrogt bevryd! -
Terwyl het Heir der Bondgenoóten,
Zich reeds ten tweede-mael in 't Lelie-ryk bevind;
En dus voór U, Bourbons! uyt Henriks-bloed gesproóten,
Den pas verlaeten Troon herwint;
Wyl 't overheerd Parys Europas Opper - Vorsten
De dankbaerst' hulde bied uyt ongeveynsde borsten;
Beschouwen wy, hier, voór ons deel,
Een ander - 't jammerlykst' Tafreel.
Gelyk, wanneer in onze Steden,
Den Vorst verschynt, al 't Volk hem tegenloopt met vreugd;
En hem zyn' liefde toont en onderdaenigheden;
'T geén staêg het Vorstlyk hert verheugt;
Zoo zwermt nu ook dat Volk, bedrukt, langs alle straeten;
Het wilt zyn' bezigheên, zyn huyslyk werk verlaeten,
En, daer 't medoogendheyd gevoelt,
Word niet dan hulp en troost bedoeld.
Ach! zal den moed my niet ontzinken?...
Zal myn gevoelig hert dat schouwspel wederstaen?
O Menschen-liefde! Gy, die ik hier uyt zie blinken,
Gy port elk waeren Burger aen. -
Ja, naeuwlyks word onz' Stad een aental diep-gewonden,
Verminkt, doodsch, afgemat, schier stervend' toegezonden,
Of jong en oud, vol zorg en drift,
Verzagt hunn' pynen doór een' gift.
| |
[pagina 7]
| |
Hier ziet men Schotten onderschraegen;
Daer worden Engelschen of Pruysschen voordgeleyd;
Ginds ziet men Belgen op den rug van Belgen draegen!
Wyl hier een' ted're Moeder schreyt:
Haer' zuyg'ling aen de borst belet haer niet te werken;
Zy komt, doór drank en spys, de zwakste leên versterken;
De Schoonheyd zelv' bied, ryk belaên,
De kranken 't nuttig voedsel aen.
Aenveêrd daer voór myn' dankbewyzen,
Gy alle die zoo lang die Helden hebt gelaefd;
En gy ook, die, beweégd, uw lynwaet, pluk, en spyzen,
Zelfs aen den zieken vyand gaeft! -
De waer' Medoogendheyd was in deéz' daed te vinden:
Die Hemel-deugd maekt steéds van elken vyand - Vrinden!Ga naar eind(12)
Uw' zorg, hier doór de Rust gekroond,
Zy voords met eeuwig Heyl beloond!
Dael thans nog eens op 't Aerdryk neder,
O lieven Vrede! gy, de bron van alle goed;
Geéf ons het waer geluk, onz' ouden voórspoed weder,
En heersch in 't menschelyk gemoed! -
Zoo zal 't Nakomlingschap bly van deéz' Eeuw gewaegen;
Zoo zal der Belgen moed, aen 't gantsch Heel-al behaegen;
Zoo zwaeyt, - nooyt dan Oranjes-hand,
Den Ryks-staf van ons Vaderland! -
|
|