Stichtelijcke gesangen

De Noorde-wint, en Suyer-Son.

Stem: Lieve Mopsje, wilje sterven?

DAer gingh eens een Pelgrim treden
Met een Tabbaert dick en swaer:
Noorde-wint word hem gewaer,
Dies begon hy sijne reden
Tot de Suyer-Son, en sprack:
Stroop dien Pelgrim van sijn pack.

2. Suyer-Son seyd, Hagel-blaser,

'k Kan 't wel doen gelooft'et vry,
Ja veel beter als self ghy.
Noorde-windt seyd, 'k heb gheen dwaser
Reden, immermeer gehoort,

[p. 349]

 

Wat ick aen-vangh, 't gaet al voort.

 

3. Suyer-Son seyd, sonder kijven,

 

Laer ons beyde eens besien,

 

Wie den Mantel stroopt van dien:

 

Ick wil wel de laeste blijven,

 

Benje nu soo kloeck en sterck,

 

Legh uw kracht dan eens te werck.

 

4. Noorde-windt, met ronde kaecken,

 

Blies uyt on-weer, ende Storm,

 

Dat den droeven Zee-man korm;

 

Hy deed Sneeuw, en Hagel maecken,

 

Ende worp dien hard en stijf,

 

d'Arme Pelgrim op sijn lijf.

 

5. Maer doe 't on-weer hem aenrande,

 

Heeft hy op sijn Rock gepast,

 

Ende hield sijn Tabbaert vast

 

Met twee dicht-genepen handen:

 

Ja hy wond hem om sijn kop,

 

En de Noorde-wint gaf 't op.

[p. 350]

 

6. Doe de Noorde-windt dus kaeltje

 

Daer af quam, met al sijn werck,

 

Strack de Son sijn Hooft door 't Swerck,

 

Ende schoot sijn Flicker-straeltjes

 

Op den Pelgrim, die seer heet,

 

Daer op strack bedauwd van 't sweet.

 

7. En midts door den glans der Sonne

 

Moedt en mad hem heel begaf,

 

Worp hy sijnen Mantel af.

 

Dat is louter 't spel ghewonnen

 

Seyd de Suyer-Son, sie daer:

 

Ja seyd Noorde-windt, 't is waer.

 

8. Desen Pelgrim is de Mensche:

 

Noorde-windt is tegen-spoet,

 

Die ons vlijtigh toe-sien doet:

 

Maer dit was een saeck na wenschen,

 

Dat men soo op-passen kon

 

Ja des voor-spoets Suyer-Son.