Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: Gheeft my te drincken na mijn dorst.D Onstuyme Zee, vol fiere moet,
Quam met haer grijs-beschuymde Baren,
En stuwd die voort, gelijck verwoet,
Om 't Visschers Schipjen te beswaren,
| |
[pagina 223]
| |
Dat sling'rende soo niet kon varen:
Maer soo haest Jesus daer in quam,
Most Windt, en Water stil bedaren,
En word van woedend, mack, en tam.
2. Elck kindt Godts die is dus oock mee,
Als Godes troost is af-geweecken,
Wordt het gemoet gelijck een Zee,
Met een ontroerde vrees ontsteecken:
De Helle-schrick doet 't herte breecken,
En perst de ziel in bitt're noodt:
Want voor Godts volck, is 't minste teecken
Van Godes toorn, een wisse doodt.
3. Maer soo haest Godt in haer gemoet
Komt in-gaen, met sijn heyl beladen,
En haer ontroerde ziele doet
Met langh-begeerde gunst versaden,
Dan vluchten wegh voor Godts genaden,
De gloende voncken van d' Af-grondt,
Daer door haer ziel eerst met veel quaden
| |
[pagina 224]
| |
Tot aen 't versticken was gewondt.
4. De vrede Godts, als 't Morgen-licht,
Door-straelt haer ziel met Hemel-voncken,
En toont voor 't Gheestelijck gesicht,
t Oneyndigh goedt, aen haer geschoncken;
Al lagh Godts Kindt in d' Hel versoncken,
Als Godt soo komt met sijne Gheest,
Hy wordt in heyl'ge wellust droncken,
En 't hert-verscheurend quaedt geneest.
|
|