Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: Die mint die lijt veel Pijn.DE Hemel deckt met swart
De Sonne, en 't Gestart,
| |
[pagina 202]
| |
Doe Jonas vlucht op 't Meer;
De Donder met gerucht,
Die bulderd door de Lucht,
Als Koningh van 't On-weer:
De Storm-windt mee
Quam blasen op de Zee
Wt haer Metalen Mondt,
Dat de Zee roerd tot de grondt.
2. Daer quamen na malkaer
Dan d'een, dan d'ander Baer,
Van d'Af-grondts-zolder op,
En schuymend' als verstoort,
Soo vlogen zy al voort
Tot aen des Hemels top;
De Lucht word gram,
En schoot haer Blixem-vlam,
Als tot een tegen-weer,
Om te kampen met het Meer.
3. Doe quamen op die stondt
| |
[pagina 203]
| |
Veel Monsters van de grondt,
Met Kaken opgespalckt,
Waer uyt zy 't bracke voght
Op bliesen, dat de Locht
Van 't schuymen word beswalckt.
Elck was belaên,
En riep sijn Goden aen,
Tot bystant in de noodt,
Daer in yder wacht de doodt.
4. In dese woeste Zee,
Was Jonas Scheepje mee,
En vloogh tot in de Lucht,
En steylde aen d'Af-grondt,
Maer op die droeve stont
Sliep Jonas onbedught.
O ! dwase saeck !
Daer nu de felle wraeck
Na hem al happend gaept,
Dat hy noch gerust'lijck slaept.
| |
[pagina 204]
| |
5. Maer noch meer onbedacht
Is 't Goddeloos gheslacht,
Daer Godt op is vergramt:
Voor wien den Hemel (tot
Een straffe) staet in 't slot
En d' open Helle vlamt.
De Aerde mee,
Staet t' aller tijdt gheree,
Om in haer doncker Graf
't Leven hem te tornen af.
6. Des levens droevigh wee,
Dat slingert als een Zee
Haer henen ende weer:
Hier komt de Sathan by,
En loert aen alle sy
Op haer, ghelijck een Beer.
Elck in sijn Gheest,
Leeft anghstigh en bevreest,
Godts volck en swijght noyt stil,
| |
[pagina 205]
| |
Maer bidt dat Godt haer redden wil.
7. Maer in dit swaer tempeest
Soo sijn noch onbevreest
De sondaers quaedt en boos:
En of Godt wet sijn Swaerdt,
Zy blijven onvervaert,
En slapen sorgheloos:
Och ! weck my Heer !
Op dat ick nimmermeer,
Eer ick uw' komst verwacht,
In mijn sonden word' versmacht.
|
|