Stichtelijcke gesangen

Elias Mantel.
2. Regum 2: 13.

Stem: Nu singht, nu speelt, nu rydt, nu danst.

TErwijl Elias 't worstel-perck
Des Wereldts gingh betreden,
't Welck is bedonckert in een swerck
Van vele tegenheden,
Van hitten die het sweet uyt-parst,
Van koude die de tanden knarst,
Van ongemack, Pijn-bancken voor de Leden.

2. Soo heeft hy in sijn opperkleet,

't Ghevoelijck vleesch ghebakert

[p. 171]

 

Tot schuylsel als de koude beet,

 

Of hitte vuerigh blaeckerdt:

 

Maer doe des Heeren Waghen quam,

 

Bemantelt in een held're vlam,

 

Diens snelle-jacht als Offer-kolen staeckerd,

 

3. En voerdt Godts knecht na boven heen,

 

Om Goudt voor Slijck te ruylen,

 

Worp hy dien Mantel na beneê.,

 

Daer in hy placht te schuylen:

 

Hy nu dien Rock onnoodigh acht

 

Die hem soo menigh Dagh en Nacht,

 

Een Beuck'laer was voor suere stuere buylen.

 

4. De wijsheydt die de Wereldt leert

 

Geeft wel haer vrucht in 't leven;

 

Want mits de onspoet hier verneert,

 

En ramp op ramp hier sweven,

 

Soo is voorsichtigheydt wel nut,

 

Om dat zy vele onheyl stut,

 

En door beleyt veel jammer wordt verdreven.

[p. 172]

 

5. Maer als de Doodt-vlam door haer brandt,

 

Het leven doet af-senghen,

 

Kan 't gauste Borgerlijck verstant

 

Ons ghene vrucht toe brenghen:

 

Maer de oprechte wijsheydt Godts

 

Blijft eeuwigh staen ghelijck een Rots.

 

Wel hem! die 't Aertsch met Hemels kan door-menghen.