Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: O saligh heyligh Bethlehem.EEn Leeuw, die uyt sijn woeste keel
Den Donder braeckt, en uyt sijn Oogen
Den Blixem schoot, of hy gheheel
De Helle hadde uytgespogen,
2. Quam aen met een gheresen pruyck,
En krullende bebloede locken,
Om Simson mede in sijn Buyck
Als and're Menschen in te slocken.
3. Maer Simson met sijn ys'ren vuyst,
| |
[pagina 127]
| |
Verbrack sijn Kop, en stalen Lenden,
Daer lagh dat Monster vuyl begruyst,
En baerd niet meer soo veel ellenden.
4. Ja, wonder! Na dat Moordt-hol storf,
Wordt noch het aes van dat ghebroetsel,
Een wel-gevulde Honigh-korf,
En gaf de Menschen lecker voetsel.
5. Dus quam de Doodt, die in het Graf
De Mensch een prop der Hel deed maken,
Oock op ons Salighmaecker af,
Om hem te slocken in haer kaecken:
6. Maer hy, die oock is machtigh Godt,
Verbrack de Doodt haer taeye leden,
En maeckt haer vn een straffer, tot
Een soete schat vol lieff'lijckheden.
7. Want, 't is nu d'ingangh tot dat Rijck,
Daer in dat Godt de soete stroomen
Van sal'ghe vreught, doet eeuwighlijck
Op sijn beminde kind'ren komen.
|
|