Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
Auteursrechtvrij
[pagina 85]
| |
Stem: Amstelse Son die wijckt, en straten.DE Roede A'ons afgeslaghen
Van sijnen Voester-struyck, die wordt
Als al 't ghekapte houdt verdordt,
Onmachtigh meerder vrught te draghen:
Als dat hy A'ron maer alleen
Verstreckte voor een derde Been.
2. Maer doe in Godts ghewijde Tente
Hy met elf Roeden was gheleydt,
Ontbraecken d'and're vrughtbaerheydt,
Maer hy beeldt beyde Herfst, en Lente,
Ghelijck een held're Spiegel af,
Door Bloem, en Vrughten, die hy gaf.
3. Hy bloeyde weder als voor henen,
| |
[pagina 86]
| |
En droegh Amandelen, wiens lof,
Een ciersel streckt voor't eelste Hof,
Dat oyt de Sonne heeft beschenen,
Of immermeer een Vogels mondt
Begroet heeft in de Morgen-stont.
4. Adam, de Menschelijcken Wortel
Praeldt Heerlijck in sijn eersten stant,
Maer doe hy quist dat waerdigh pant,
En 't blinckend' Heyligh Beelt, te mortel
In 't vuyle stof der Aerden viel,
Soo wordt door-jammerd Lijf, en Ziel.
5. Al wie van hem is afghekomen,
En draeght voor Godt geen vrughten meer
Als maer de ghene, die de Heer
Door't woordt (de Heyl-fonteyn der vromen)
En door zijn Gheest het herte raeckt,
Dat als dan vrughtbaer wordt ghemaeckt.
6. Maer dan soo bloeyt de Ziele weder,
En bakert in een Hemels vreught,
| |
[pagina 87]
| |
En wast voort op van deught tot deught,
Niet anders als een weel'ghe Ceder,
Die aen een vette Beecke staet,
En met de Top door d'Hem'len gaet.
|
|