De amsterdamse school

[p. 133]

silon

mijn vriend silon die zong
van de meesterlijke geluiden de beterschap
in poelen heeft hij zijn geloofsbrieven gevonden
want niet vlekkeloos blijven de zingende mensen
zoals silon was
voordat hij instrumenten kende en zachte lampen

daarom verbranden elkaar de militante mannen
om het barrevoetig gezang van de bergmaagd
silon leerde hoe men op de bodem van een put
scherpe skeletten opstelt
o hoe zong hij als een ster daar
terwijl hij zijn broer in de doorstoken rug zag

kom nu rose badende duif
duif van uw aangezicht
kom nu zong hij en hij moordde
van ongehoorde blijdschap de zanger
maar wie op haar verblijfplaats blijft
vlekkeloos stromend tussen de sterren
snel leeglopend tussen de sterren