Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 45]

Wiekerbroonk.

Dao klink e klokgebeijer
Wied oet euver de Maos,
Sint Gieles heet geroope
De lui vaan Sintervaos.

Dao geit in Wiek weer trèkke
- Dat zeet 't klokgeboonk -
De aw en sjoen persessie,
't Is weer Wiekerbroonk.

Al heet me stadsallures
Gelag in straot en plein,
Toch hèlt 't Wiekervolk
Nog altied ziech bejein.

't Heet nog zien aw straote,
Mèt awwer hoezer vol,
En köp ziech mèt Sint Gieles
'ne Fijne krollebol.

De Limbörgse benaoming
Die toch zoe fiest'lik kloonk,
Die bleef allein bewaord heij
In Wiek: in Wiekerbroonk.

Dat is 'nen have kèrmes,
Veur niemand 'ne sjaoi,
Me it volgens tradiessie
E stökske wort'levlaoi.

[p. 46]

 

Me seert veur de persessie.

 

En struijt 'ne blommevloer

 

En Slivvenhier kump zeegnend

 

Langs bij de wort'leboer.

 

 

 

Noe is Wiek weer 'n dörrep;

 

Wie klet hink 't aonein,

 

Al kin me wel ins vreig'le

 

Me zit weer gaw bejein.

 

 

 

Allè daan reubeslikkers!

 

Breurkes vaan die vaan Wiek

 

Komp mörge euver 't water

 

En zeet wie Wiek weer priek.

 

 

 

Me sjoorde en me pôtsde

 

Tot alles sjoen weer bloonk,

 

Want ins in't jaor daan is't

 

Toch mer weer Wiekerbroonk!

 

 

 

Daan komp nao't klokgebeijer

 

Dat klink euver de Maos.

 

De kinder vaan Sint Gieles

 

Roope die vaan Servaos!