Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 37]

Zès-en-daartig jonges.

Zès-en-daartig kinder die zaote in ein klas.
De meister had plezeer devaan, meh ouch wel las.
Ze waore sjus wie eeder keend...
De meister waor dat wel geweend
En dach: ‘Es die zien einmaol groet,
‘Wee wèt wat kriege zie 't koed.’

Zès-en-daartig jonges die goonge vaan de sjaol.
De meister had zien bès gedoon aon allemaol.
Ze waore eigelik nog keend
En vaan 't leve niks geweend.
Heer dach: ‘Noe zien ze hallef groet...
‘Ao, brink 't leve neet väöl koed.’

Zès-en-daartig maander die zaote bij ziech toes;
Ze haolde allemaol 'n vrouw ziech in hun hoes.
Ze späölde dèkser mèt hun keend,
Wie zie 't ouch waore geweend
En dachte: ‘'t Leve is neet koed...
‘Meh waore mer eus kinder groet.’