Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 28]

Mien jonges.

Veur d'n Hier Oostwegel.

Es mien klas werrek is aon 't make
En zit iech op de lèsseneer,
Daan moot iech wel ins eve stake
En kiek daan op mien jonges neer.
Iech zeen ze bezig aon hun werrek
Mèt ingespanne-roeie kop,
Dao knawwelt eine, dat is sterrek,
Ze potloed wie e zeuthout op.
Daan zeen iech ze dao veur miech zitte,
Kiek iech mien klas zoe eve roond,
Iech zeen twie roeie en 'ne witte,
De res is zwart en broen en bloond.

Dao zien t'rs die tösse hun lippe
En tan e stökske tong doen zien;
Mèt airs ‘aon miech kaan geine tippe’,
Mèt bangig roondzien wie 'ne knien.
Dao zien t'rs die gans branie-echtig
Begôste aon wat waor gezag,
Meh die noe al - 't waor te mechtig -
Hun pen vas höbbe neergelag.
Die zeen iech allemaol veur miech zitte,
Kiek iech mien klas ins eve roond,
Iech zeen twie roeie en 'ne witte,
De res is zwart en broen en bloond.

[p. 29]

 

Ao, elk jaor daan krijgste nuije,

 

't Is aander vel, 't is aander vleis,

 

En de perbeers weer drin te duije

 

Get levenslèsse en get geis.

 

Wat Slivvenhier miech ouch zal sjikke

 

Dat blijf miech allemaol geliek,

 

Es iech mer neet hoof te versjrikke

 

Es iech hun in hun ouge kiek

 

Zoe wie ze dao daan veur miech zitte

 

Kiek iech mien klas ins eve roond,

 

Iech zeen twie roeie en 'ne witte,

 

De res is zwart en broen en bloond.

 

 

 

Meh of ze zwart of wit of roed zien,

 

Ze zien es jong miech eve leef.

 

Iech vraog allein mer: laot 't koed zien

 

Wied vaan hun blieve ezzebleef.

 

En jonges, komp geer in 't leve

 

Of dat daan zwart is, roed of liech,

 

Daan hoop iech tot wat mètgegeve

 

Is aon uuch, uuch liert eur pliech,

 

En gaot daan neet bij alles zitte

 

Meh pak daan aon wat of geer voond.

 

Mien roeie, zwarte, bloonte, witte!

 

'ch Wouw tot iech daan dèks bij uuch stoond!