Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 19]

Mesjienespeul.

Heer wèrrekde aon 't betongmesjien
En drejde de greep vaan de meule,
Heer stoont in de stöb vaan semint en vaan zand
Dee de wind door zien haore doog speule.

Heer drejde de greep en 't gans mesjien
Dat lag ziech 't underste bove
En mingde de stein, de semint en de zand
Tot speessie es deig veur 'nen ove.

Heer aot de semint dee knoorsjde in zien tan
En speulde z'ne moond mèt get water.
Fèl staok de zon en weer druug woord zien keel
Heer winsde ziech e paar oore later.

De zon leet ziech veule, ze brande zie vel,
Heer sufde!... Pas op! Neet zoe stare!
Drej um daan de greep!... De zand is zoe druug!
Drej um! Dao stoon weer e paar kare!

Heer snapde zien tuit die neven 'm stoond,
't Water waor law, neet te drinke...
Dao kaom weer 'n kroukaar! Drej um noe de greep!
Toen voolt heer inein ziech zinke.

'ne Sjriew vaan de baas! Toen obbins alles stèl.
De semint in de bak laog vol spatte
Vaan blood. E raad had gegrejd
In 't vleis vaan 'nen erm mèt zien jatte.

[p. 20]

 

Wie 'r bijkaom toen zaog heer väöl wits um ziech heer,

 

Heer had 't benajd, ao zoe werrem,

 

Heer veulde 'n pijn die 'm pitsde en staok,

 

En voolt in verband nog e klein stökske errem.

 

 

 

En in ziene kop drejde en bôtsde 't mesjien,

 

De semint en de stein vaan de meule,

 

En 'r ijlde en reep tot de greep en 't raad

 

Mèt z'nen erm en zie blood wouwe speule.

 

 

 

- - - - - - - - - - - -

 

 

 

En later, nao jaore, daan voolt 'r soms nog

 

'n Pijn op de plaots vaan d'n errem...

 

En zag heer dat daan ins aon 'ne vrund,

 

Daan zag dee allein mer: ‘Aocherrem!’