|
| |
| |
| |
Hiemelkonzèr.
Bij gelegenheid vaan 't zèllevere kloesterfees vaan Paoter Jac. Schreurs op Dinsdag 4 October 1938.
Cecilia stump noe häör instremint
En steit klaor veur te goon dirrizjeere
De zaol vaan d'n hiemel löp laanksaam aon vol
Noe 't hiemelkoor geit konzerteere.
Väöraon in de loosj, opzij vaan de sèn,
Dao zit Slivvenhier mèt Zie Meerke,
Sint Zjoezep dee hèlt ziech nog get achteraof
En trèk nog ins aon zie sigeerke.
Sint Michaël wijs al de plaotse mèt aon
En Gabriël höllep 'n hensje.
Aon de deur steit Sint Pieter, dee heet de kontrol,
Dee kin ziech dao-in wie e mensje.
Christoffel löp achter de sèn op en aof
Nog zien solo-partij stèl te bromme,
Sint Paulus, es iersten orkesmeister, huurt
Nao d'n toen vaan de twie keteltromme.
De ingelekore stoon sjoen opgestèld,
Die zinge de hoegste partije,
Sint Blasius zal veur 't good te doen goon
Hun keel euverleze en beije.
De wäörd vaan 't leed heet Franciscus gemaak
En Sint Ivo dee môs sensureere,
Cecilia zellef die maakde de wijs
En zal 't gehiel dirrizjeere.
| |
| |
Sint Rochus dee heet nog get pijn aon zie bein
En maag op e steulke goon zitte.
't Is e gepraots en geprevel doorein...
Meh de Hèllige Slaopers die pitte.
De zaol raak wie laanger wie miejer gevöld.
De Kluizeneers zitte gans achter,
Aon de kante de Moojers en Maagde bejein...
Dao obbins weurd 't praote väöl zachter.
De deure goon ope! Dao komme ze in,
Besjeemp umtot alles geit klappe,
Meh toch, eve bleij, umtot hun dat noe gelt,
Zeet dao ins wie fièr tot ze stappe,
De Hèllige vaan gans 't Limbörgse land,
De Bissjöp, de Maagde, de Boere.
De Kluizeneers, oongesjore, vol stöb,
Weite neet wie of ze moote loere.
Väörop Sintervaos mèt Sint Lambeer debij,
Sint Amandus en daan Sint Clodulphus,
Nog miejer, nog miejer, 'n gans groete reij,
Mèt Monulphus en Sint Gondulphus.
Norbertus dee heet get voul han vaan de mijn,
Sint Gerlachus dee ruuk nao de velde,
Dao is Wiro, Plechelmus en Otger, zoe'n dreij
Die zaog d'r heij oonder mer zelde.
Sint Hubertus dee löp mèt zien hert gans allein,
En dao achter dao komme de vrouwe,
Landrada, Odilia, Sinte Harlind
En nog aandere, sjoene en sjouwe.
| |
| |
Meh 't ind vaan de reij, dat is get apaarts,
Dat weurd mèt gejubel oontfaange,
Want Limbörgs' Slevruikes die komme noe dao
Ein veur ein op ziech sjoens aongegaange.
't Zien die vaan Treech, vaan Remun en van Thoor,
De mieste die drage e kruunsje,
Dao zien die vaan Zitterd, vaan Vinlo en Weert,
Hun kleijer vaan goud, wie hun truunsje.
't Ganse gezèlsjap dat krijg noe 'n plaots
Middenin in hiel sjoen zedeleere.
Dao zien t'rs debij die zien get besjeemp,
Ze zouwe ziech haos goon zjeneere.
Meh eine, dat is geine vaan de pèjjie
Vaan de aandere, en zeet ins, toch is 'r
Gezete dao tösse Servaos en Lambeer,
Ze praote, en g'luif mer, niks mis 'r.
't Is Sint Jacobus en wat dee dao deit
Dat zal iech Uuch evekes zègke,
Heer zit in de plaots vaan 'ne Limbörgse jong
Dee moot peternoonk tegen 'm zègke.
Dat is 'ne Paoter, dee leef veur zie land,
Dee sjrijf en dee diech sjoenste dinger,
Dee späölt mèt de taol, wie 'ne kôkerêl
Deeste opzèts, zoe tösse dien vinger.
Heer vertèlt aon de lui op 'n simpel maneer
Al 't sjoene wat waor in hun streke,
En de Hèllige höbbe - Slivvenhier goong hun veur -
Zoe geer nao dat werrek gekeke.
| |
| |
Dee viert noe zie fees, is in zèlver gezat,
En me kump 'm noe filisiteere,
Meh ouch in d'n hiemel dao viert me 't mèt
En geit me veur häöm konzerteere.
Dao is noe e fees ouch heijbove veur häöm
Bij de lui die heer dèks heet bezoonge
En getuind aon 't vollek vaan gans zie land
En gelierd tot ze veur hun bestoonge.
Dao heet Slivvenhier mèt 'n teike gelas,
En Cecilia geit noe beginne.
De zaol is noe stèl en gans achterin
Kump Kukephas' noedleechske binne.
Dao späölt 't orkes 't preludium al,
Dao jubele machtige klaanke,
't Koor dat zèt in, d'n ölleger roonk,
Tot de zaol dreunt in ribbe en flaanke.
Zoe viert in d'n hiemel me Päöterkes' fees
Mèt 'n iering vaan die heer heij ierde,
Vaan wee 'r de goojigheid en hun bestoon
Aon de Limbörgse lui opnui lierde.
De Hèllige luust're vol aondach, hiel stèl,
Ze wèlle vaan alles niks misse.
'ne Glimlach allein lik nog op hun geziech
Es z'in eus kèrke weer stoon in hun nisse.
|
|
Auteursrecht onbekend