Den gheestelycken Orpheus
(1660)–Gaudentius van Loemel–
Auteursrechtvrij
[pagina 73]
| |
Stemme: Huc ad Regem Pastorum.1. Boven all’ hoogh gepresen,
O Aldersoetste Broodt!
Dat voor ons is geresen
Al uyt des Hemelsch schootGa naar margenoot+
Om ons te spijsen all’
In ‘t droevigh tranen dall’,
O Aldersoetste Broot
Spyst ons in hongers noot.
2. Door u soo wou Godt maecken,Ga naar margenoot+
Hier aen ons all’ bekent,
Dat allen d’oude saecken,Ga naar margenoot+
Eens souden hebben endt.
Het Man’ in d Woestyn,
Kost geen versadingh zijn;Ga naar margenoot+
Want dit van kleyn gewichtGa naar margenoot+
De Vaders scheen te licht.
3. Quackels die daer vielen
Smaeckten het lichaem wel;
Maer daer door haere Zielen,Ga naar margenoot+
Wierden aen Godt rebel,
Wie dese dan genootGa naar margenoot+
Voor straff soo quam de doodt
Dus dese spijse niet,
Aenbrocht als groot verdriet.
4. Godt nu een beter voetsel
Geeft hier in onsen noot,
Dat ons van ‘t quaet gebroetsel,
Bevrydt al voor de Doodt,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 74]
| |
Hy nu een spyse geeft,
Daer men van Eeuwigh leeft,
Tot troost in groot verdriet
Den mensch dees nu geniet.
5. Dit broot wirdt ons geboren
Ga naar margenoot+Hier van een suyver Maeght
Die Godt daer toe verkoren
Heeft boven all’ behaeght:
Want dese sonder pijn
Ga naar margenoot+Baerden ons Medecijn
Van d’aldergrootste kracht
Naer dees alleen dan tracht.
6. Godt comt dan neder-dalen,
Vyt d’alderhooghste sael,
En ons van alle qualen,
Genesen altemael.
Op dat eens voor altijdt,
Ons Ziel sou zijn bevrydt,
Hier voor de snoode doodt,
Ga naar margenoot+Spijst ons all’ met sijn Broot.
7. Christus als Pellicane,
Ga naar margenoot+Ons laeft oock met sijn Bloet,
En als Samaritane,
Ga naar margenoot+Sorght voor ons metter spoet,
Tot voldoen voor den Knecht,
Wirdt hy aen ‘t Cruysch gehecht,
Ga naar margenoot+Betaelt voor ons daer all’,
Den droeven Adams vall’.
Ga naar margenoot+8. Dit was de offerhande
Daer hy soo langh verwacht
| |
[pagina 75]
| |
Om inde liefde brande,Ga naar margenoot+
En wilde sijn geslacht:
Want ons kost Bock noch Ram
Als dit onnoosel Lam
Genesen altemael
Van onse groote quael.
9. Dit Lam is nu verborgen,
Onder gedaent van Broot
Dus laet onnoodigh sorghen
In u niet zijn te groot,Ga naar margenoot+
Dat aen ‘t verstandt ontbreckt,
‘t Gelooff alleen voltreckt
Stelt dit vast in u hert
Soo leeft ghy sonder smert.
Nu Gylieden (in Godt alleen smaeck hebbende Zielen) met dit Alderkrachtichste Hemelsch Broot voorsien zyt, ende als eens voor Ga naar margenoot+desen den heyligen Propheet Elias, die (om dat hy noch eenen grooten wegh te gaen had) oock broot moest eten, om in de sterckte van die spijse te wandelen tot den Bergh Godts Horeb. Het hebreus woordt Horeb, beteeckent woestyne. Wy hebben hier oock noch al een woestyne te passeren, ende eenen grooten wegh te wandelen; Maer moesten onsen lieffelijcken Herpslager Iesum Christum naer volgen, die ter oorsake van ons, de woestyne van veel moyelijckheden, Ga naar margenoot+ende tentatien niet geschout en heeft, ende dat meer is, om ons daer door | |
[pagina 76]
| |
te helpen, en geeft ons geen broot onder die asschen gebacken; maer in den brandenden oven van sijne Goddelijcke liefde, die Aldersuyverste Maghet ende Moeder Godts Maria, soo dat wy ons niet te beclaghen en hebben ofte konnen ghenochsaem (door dese Alderheylichste versterckende spyse, onsen wegh des moeyelijckheyts volbrengen, om soo te komen tot den Blyen Bergh, daer Ga naar margenoot+het onbevleckt Lam Iesus Christus, dien Aldermaeckelijcksten Orpheus boven opstaet, rontsom hem hebbende veel duysenden van heylighe Musicanten, ende Musen, die daer gedurich den alderlieffelijcksten Loff-sangh des Heeren, in sijne tegenwoordigheyt, met haere overschoone, soete, welklinckende, melodieuse, alderaengenaemste Stemmen singhen. Ontrent de welcke oock te vinden zijn, Mijnen Heyligen Vader Augustinus, sijn lieve Moeder Monica, met de Heylige Maget, ende Martelaersse Catharina, Patronersse van mijne tegenwoordige bedienende Kercke, soo dat ick besonderlijck niet en heb konnen gelaeten, eenige Liedekens tot hunder eeren hier by te voegen, door dien haere heylighe Levens ende vrome Daden wel prijsens weerdigh zijn. | |
[pagina 77]
| |
VVant hy die stiert den geest, om deughden uyt te belden,
VVil niet datmen verhaelt, de daden van de Helden,
Des Grooten Alexanders, oft Caesars hoogh geacht,
Die naer de aertsche eer, alleen hebben getracht,
Oft wil niet datmen prijst schoonheyt der swacke leden,
Off Craesi schatten groot, die maer zijn ydelheden,
Off met dat mijne pen, hier stellen sal in dicht,
Der Philosophen loff, die niet en kenden ‘t licht,
Van u ô grooten Godt! die alles hebt geschapen,
VVaer van wy al te saem, ons voetsel moeten rapen,
Dit waer ten slechten stoff, voor u ô Grooten Heer!
Te spreken eenich loff, van s’Weerelts ydel eer;
Maer ghy die hier het hert, met wysheyt comt doorstralen,
VVilt datmen nu den loff, al deser sal verhalen.
Van uwen wysen vrindt, den kloecken Augustijn,
Die in u liefde brandt, en schynt als een Robijn,
En van die stercke vrouw, die hier wiert eens ghevondenGa naar margenoot+
Sijn Moeder Monica, in uwe liefd’ verslonden,
En van die weerde Maeght, en kloecke Martelers,
Die wijse Catharyn, der VVijsen Patroners.
|
|