Den gheestelycken Orpheus
(1660)–Gaudentius van Loemel–
AuteursrechtvrijStemme: Quam Mariam dulcibus ocellis, &c.1. Magdalene vroegh op voor den daghe,Ga naar margenoot+
Gonck rasch hene om naer hem te vraghe,
Die sy minden den gekruysten Heere,
Om te vinden die haer hier quam leeren,
Siet sy soeckt hem seere, gansch met yver ende vlydt,
En wilt dragen sonder klagen,
| |
[pagina 54]
| |
2. Zy kloeckmoedich, wilde niet verbeyden;
Maer heeft spoedich haer willen bereyden,
Daer de woorden die haed had’ genesen,
Sy aenhoorden, dat hy was verresen,
Dit heeft haer gepresen, d’Engel Godts alsoo bediet,
Sy te vreden door de reden,
Seydt ons wat daer is geschiet.
3. Siet de liefde, dit in haer niet bluste;
Ga naar margenoot+Maer door-kliefde ‘t hert daer hy in ruste,
Kost niet vinden dat haer sou vermaecken;
Watn ‘s hem minden boven alle saecken,
Wilt in liefd’ oock blaecken, gelijck Magdalena doet,
In sijn wonden heeft sy vonden,
Alle lust in overvloet.
4. Iesu stiert oock soo ons hert en sinnen
Dat wy als Maria u beminnen,
Wilt ons Heere soo u grati geven,
Dat wy maer alleen in en leven
Doet tot u gedreven, ons verachten d’ydelheyt,
En met suchten tot u vluchten,
Iesu onse saligheyt.
|