Den gheestelycken Orpheus
(1660)–Gaudentius van Loemel–
AuteursrechtvrijStemme: Quem arcta stringit fascia, non capit coeli curia, &c.1. Mensch die in arme doexkens leyt
Is d’aldergrootste Majesteyt,
Hy is die naer ons heeft verlanght,
En wie den Hemel niet omvanght,
Hy is gewis diet ons bemindt
Iesus het aldersoetste kindt
Hy is die naer ons aller wensch,
Christus geboren voor ons Mensch.
2. Den os en esel hem bekendt,
Ga naar margenoot+Die heeft geschapen ‘t firmament,
Die staen daer seer verwondert aff,
Dat hy comt liggen in het kaff,
O lieve kindt, dat my bemindt!
En vreest ghy niet den noorden windt?
O neen! o neen ghy stueren mensch,
Naer uwe Ziel is mijnen wensch.
| |
[pagina 25]
| |
3. Wel tragen Mensch is dit niet moy?
Hy lacht u aen al op het stroy,
Dus comt oock met een bly gelaet:
Want hy van sonden u onslaet,
En seght mijn hert is nu bereydt,
Voor u die inde Kribbe leydt,
O Iesu Iesu niet meer weent!
Beroert mijn hert dat is versteent.
4. Den Os en Esel laet hun draff,
Keert u oock mensch van sonden aff,
Op dat ghy uyt u vuyle graff,
Oock hem comt groeten in het kaff:
Want hy is Coninck boven all’,
Die daer by hun leydt inden stall’,
Boven all’ soete Kintjen moy,
Light ghy Godt Mensch voor my op stroy?
5. Comt in ‘t Geloof dan niet vertraeght,
Hy is geboren van een Maeght,Ga naar margenoot+
Christus den Prins van alle eer,
Des hemelsch ende aerde Heer,
O liefste kindt van grootste staet!
Neemt nu doch wegh al mijn misdaet
O Iesu Iesu soetste kindt,
Mijn hert aen uwe liefde bindt.
|