Amarillis

Seven en twintigste Tooneel.

DAMON, MIRTEL.

DAMON.

 

SChelm zo zal ik uw betaalen.

MIRTEL.

 

Moort! de drommel moetje haalen.

 

Is dat slaan!

DAMON.

 

Bedrieger, guyt.

MIRTEL.

 

Is dat lietje noch niet uyt?

 

He! he! he! je zoud wel maaken

 

Dat ik haast om hals zou raaken.

[p. 28]

DAMON.

 

Hebje flus dat niet verdient?

MIRTEL.

 

He! he! be! zeker niet, he! he! ik ben je vriend

DAMON.

 

Sta dan op, ik schenk je 't leeven.

MIRTEL.

 

Is my alles dan vergeeven?

DAMON.

 

Ja.

MIRTEL.

 

Maar meenje 't Damon.

DAMON.

 

Ja.

MIRTEL.

 

Lach dan eens Mirtel, ha! ha!

DAMON.

 

Zeg my nu, wy zyn goé vrinden,

 

Waar zal ik Amintas vinden?

MIRTEL.

 

In de Laan, daar zit hy meest

 

Na den eeten, om zijn geest

 

Door het slaapen te verkwikken:

 

En snorkt zoo yslijk, dat elk een daar voor moet schrikken.