Wee het volk dat niet meer denkt!

Er gaan in dit land generaties over kleine veranderingen in denken

[p. 13]

Stroom*

Dus wordt van onze voornaamste rivier
de natuurlijke stroom onderbroken;
een gebied zo groot als de provincie Utrecht
- schreef ik op voor m'n toelating tot 't Mulo -
wordt onder water gezet; maar dat is geen ramp
had namelijk gezegd de minister - president.

In ruil voor de woningen, scholen en kerken
de kostgrondjes en de voetbalvelden
het goud, diamant en wat zoal niet meer in en
op de grond, zo groot als de provincie Utrecht
- schreef ik op voor m'n toelating tot 't Mulo -,
dat allemaal onder water, méters diep...

In ruil daarvoor krijgen wij stroom,
gratis stroom tót in huis
en zullen er rijden trams en treinen
van oost naar west en van noord naar zuid
- schreef ik op voor m'n toelating tot 't Mulo -
rijkdom zal die brengen, die grote dam, véél rijkdom.

Doch vanavond, terwijl ik opschrijf dit gedicht
- zevenendertig jaren zijn reeds gepasseerd -,
valt voor de o zo zoveelste keer
die stroom uit; die dure stroom
die wij kopen... vijfenzeventig jaar bij elkaar
bij de vreemde eigenaar van onze dam, de Amerikaan.

28 juli 1998.