Bezinning en strijd

[p. 26]

Distantiëring en Organisatie

Ik praat niet met Surinamers,
die in Holland studeren
om hier achter te blijven
of om terug te keren
voor een hoge positie,
carrièrejagers - statuszoekers,
die willen wonen in een groot huis,
een Ford voor de deur,
daarnaast zijn landgenoot in een krot
maar híĵ schaamt zich niet.

Ik praat niet met Surinamers
die niet in zichzelf geloven,
hun wil,
hun kracht,
hun eigen mentaliteit, instelling
en hun Vaderlandse liefde
maar die zich blindstaren op
de vele mislukkelingen,
die ons volk in de steek lieten
verrieden en bedrogen.

Ik praat niet met Surinamers
die mij niet aanmoedigen
terug te keren naar ons land,
maar die mij willen ontmoedigen
door steeds te wijzen naar
‘de vele idealisten,
die vroeger ook zó spraken,
maar nu anders handelen.’

Ik praat niet met slappelingen!

[p. 27]

 

Ik praat met Surinamers,

 

die voor hun volk studeren en werken

 

en die bereid zijn

 

samen met ons

 

terug te keren

 

naar het land van onze Vader

 

om er te werken voor ons volk

 

‘desnoods’ óp het land.

 

 

 

Ik praat met Surinaamse studenten,

 

die de mentaliteit van onze voorgangers

 

vervlóeken

 

en die nu werken

 

aan hun eigen mentaliteit,

 

heropvoeding

 

om echt samen met ons terug te keren,

 

‘gewoon’ rijst en casave te planten

 

of gras te eten als het moet.

 

Ook al dragen ze duizend titels.

 

 

 

Ik praat met Surinamers

 

die niet bang zijn,

 

die de uitdaging aanvaarden,

 

offers willen brengen,

 

zich organiseren

 

en voorbereiden

 

werken aan de eenheid van ons allen

 

om en bloc terug te keren;

 

een soort invasie.