Retentio Amoris.
XXXV.
VIta hominis Christiani transitus est, ipseque perpetuus viator. non habemus hic locum permanentem, sed alium exspectamus. transire igitur virtutis; haerere alibi, ignauiae est. gaudet motu animus Christianus, & in hoc, coelum sibi cognatum imitatur. in partibus Scythiae homines quosdam numquam domicilium figere, plaustro se sauque identidem transferre, memoriae proditum est. id vere Christianum decet. dolium hoc nostrum, Diogenis more, identidem volutandum est, sistendum raro, figendum numquam & nusquam. finge mihi aliquem è regione longinqua ad patriam properantem, in cauponam aliquam lepidam ac facoetam incidisse, quae benigne eum habeat ac lautè excipiat; hunc ibi, si tanquam ad firenum scopulos haerentem cernamus, nunquid excordem & isipidum iure iudicamus? ita sanè. Vir fugiens non moratur strepitum lyrae. idem de te cense. O Amnima! nec illecebris ac lenocinijs Ga naar margenoot+ suis mundus hospes, aut caro caupona te impediant, quo minus in veram ac caelestem illam patriam velis, equisque properes.
Quae sedet in medio sit Cytheraea tibi.
Degeneres Veneris molle retardat opus.