Amoris divini et humani antipathia

[p. 28]

Superbia Amoris. XIV.

Ouid.
Non benè conueniunt, nec in vna sede morantur Maiestas & Amor.

Osee. 7.
Petrar.
Herodot.
Eccl.
Quapropter superbia eius humiliabitur.
SEd, ô Amator mundi, quid superbis? qui nin
terra es & cinis? cur quaeso? an non te morta-
lem, an non assidue fatiscentem, an non peccato-
rem, an non mille casibus expositum, an nō morti
obnoxium incertae, an non denique te miserum
meministi; & nō Homericum illud famosissimum
audiuisti; nihil miserius homine terra nutrit? sci-
re velim quid te horum potissimè ad superbiam
cohortatur, an fragilitas membrorum, an vitae
breuitas, an caecitas animi inter spes vanissimas
metusq́ue perpetuos fluctuantis, an praeteritorum
obliuio, an ignorantia futurorum ac praesentium,
an hostium insidiae, an mortes amicorum, an ad-
uersitas perseuerans, an fugitiua prosperitas? haec
non aliae tibi sunt ad superbiam quam scalae qui-
bus ascendis ad ruinam. An ignoras quod Deus
gaudeat eminentissima quaeque deprimere? Ille
neminem alium quam seipsum sinit magnificen-
tissime de se sentire.
Si sapis ergo fuge superbiam, initium enim
omnis peccati est.

[p. *14]

Superbia eius humiliabitur.
Osee. 7.

Si l'orgueil veut hausser la creste
L'Amour luy fait baisser la teste.

[p. 29]

Superbe de l'Amour.

XIV.

L'Amour diuin est humble & debonnaire,
L'Amour mondain superbe, & temeraire;
Mais le diuin est bien le plus puissant;
Car le mondain voulant hausser la creste,
Ces deux amans luy font baisser l'aigrette,
Et de leurs traits le vont humiliant.

Como Amor con desiguales
Viue tan de mala gana;
Altos y bajos allana.

Dat Hoocheyt te bederuen spoeyt/
Heeft rechte liefd'/ haest uytgheroeyt.