Amoris divini et humani antipathia

[p. 16]

Cribratio Amoris. VIII.

August.
Cat.
O Anima! cuius Amoris gratiâ militaris? hic
quid nisi fragile, nisi plenum periculis, &
per quot pericula peruenitur ad maius pericu-
lum? pereant haec omnia & dimittamus haec va-
na & inania; conferamus nos ad solam inquisi-
tionem eorum quae finem non habent, & eorum
quae Amor diuinus vanno sibi reseruat. illa sunt
vtilia, illa sunt sancta, illa sunt quibus aeternam
gloriam tibi comparabis. repurgat vterq́ue A-
mor, vannat de diuinus & dimittit tēporalia &
terrena, quae te ad aeternam ducerent perditionē.
cribrat Sancta humanus, & reseruat inania quae
sub apparentiâ boni, speciem aliquam vtilitatis
& voluptatis preseferunt. Sed tu, ô Amator mū-
di, cribra illa prudenti cribro iudicij tui. Quin
age, & serio rem tangamus: quid si tota haec
mundi machina, plenâ manu, quidquid in sese de-
liciarum complectitur in te parata sit effundere,
qualia tandem aut quanta tibi conferre possit,
enumeremus. Honores dabit, inquies; fumi sunt.
diuitias; vmbrae: nomen ac famam; aura & stre-
pitus. voluptatem dabit denique; fallax prurigo
est, primò blandiens postea dolens. & quidem
ista omnia deteriores non rarò nos reddiderunt,
meliores ferè numquam.

[p. *8]

Hic optima; hic pessima seruat.

De ces iolijs esprits, l'vn cribre et l'autre esuante,
Et chascun d'eux retient ce qui plus le contante.

[p. 17]

Cribrement de l'Amour.

VIII.

Comme ces deux Amours ont des fins si contraires,

Chascun d'eux se choisit des moyens necessaires
Et tasche finement de s'asseurer sa fin:
Leur fin & leur moyens ont ceste differēce,
Que chascun d'eux finit par ou l'autre commence;
Vois doncq qui te plaist plus, l'humain ou le diuin

Como el trato es tan diuerso.
Cada qual dellos se queda
Con differente moneda.

Den eenen sift/ den anderen want/
En elck kout dat hem best ghehant.