Poëtische werken. Deel 13. Mengelpoëzy. Deel 5

[p. 1]

De eik.

De statige Eik heft, grootsch en stout,

Met eerbied reeds van verre aanschouwd,

Zijn breedgetakte kruin naar boven.

Hem, Koning van 't omliggend woud,

Heugt eeuw bij eeuw, in 't niet verstoven.

Met uitgespreiden arm en tak

Beschut hij tegen ongemak

En winterkoû de teng're loten,

In schaduw van zijn reuzendak

Rondom zijn wortels opgeschoten.

Eens zullen zij hun schuld voldoen,

En, op hun beurt, als stormen woên,

Zijn zwakken ouderdom beschermen,

Zijn grijzen stam voor wanklen hoên

En steunen dien met jeugdige armen.

1849.