Een nieu liedt-boeck genaemt den druyven-tros der amoureusheyt

In hem begrijpende veelderhande amoureuse liedekens, te vooren in druck noyt uytgegaen

Een ander op den naem Pieter,

op de wijse, soot begint.

PAisibel Bruyt //
Wonderbaer arcke triumphael //
Treet tot my wt //
Die zijt t'geneselicxste cruyt //
In mijnen noot medecinael //
Dierbaer parceel die spetiael //

[p. 70]

 

 

Geestimeert moet zijn naer weer- de //

 

Boven de schatten principael //

 

Des weerelts, dies ghy teenemael //

 

Sult wesen mijnen schat op d'eerde.

 

 

 

I ngelick beelt,

 

Gulden ciraet der minnen choor:

 

Mijn herte speelt,

 

Dwelck duystderley genuchten steelt,

 

Wanneer my coemt u schoonheyt voor:

 

Ghy overvloyt (O reyn tresoor)

 

Van soetheyt, meer dan Hippocrene,

 

Ghy port my als een gulden spoor,

 

Als ghy wtstort in mijn gehoor

 

Dijn soeten voys, als een Sirene.

 

E en herte reyn,

 

T'uwaert gebroken in ootmoet,

 

Draegh ick certeyn,

 

In spijte dorper, of vileyn,

 

Al soudt my costen vleesch, en bloet,

 

Wats aerdtsche weelde, schat, of goet,

 

Der goden hemelsche wellusten?

 

T'is (sonder u) al tegenspoet:

 

Zijt ghy absent, beeldeken soet,

 

Waer soud' mijn siele connen rusten?

 

T is meer dan recht

 

Schoon lief, dat ick u eygen zy:

 

Of ghy dijn knecht

 

Thien duysendtmael t'leven ontsecht,

[p. 71]

 

Ick moet u blijven dienstbaer by,

 

Liever te zijn my selfs onvry,

 

Dan u mijn ooghen zouden deruen,

 

Ghy meught u veynsen tegens my,

 

Waer ick in noot, ic weet dat ghy

 

De doodt voor my liever sout steruen.

 

E er salt doch zijn

 

Dat duyster nacht, sal zijn verbaert

 

In sonne schijn:

 

Dat dat ick zoud' verandren mijn

 

Liefde, wt eenen valschen aert:

 

En of Iason zijn lief ontvaert,

 

En Hercules laet zijn Amie,

 

Met ha[e]ren heb ick deel, noch paert,

 

God houde my voor sulcx bewaert,

 

Ick storve van Melancolie.

 

Princ

 

R aetsaem Pallas

 

In wijsheyt hoogh gebenedijt,

 

Noyt maeght en was,

 

Noch is, die meer verdriet genas,

 

Als ghy, die mijn Princesse zijt:

 

De zoetste vreught, diet al verblijt,

 

Is, met u dus te converseeren,

 

Maer siende nu soo cleyn respijt,

 

Neem ick (met heusheyt, voor dees tijt)

 

Oorlof, tot op een wederkeeren.

Doende leer-ick.