Dialogus Creaturarum dat is Twispraec der creaturen
(2015)–Gheraert Leeu–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio e6v]
| |
MAndragora Ga naar voetnoot132 als augustinus scrijft is eenrehande cruyt | Daer sommighe menschen of segghen dattet die on- | uruchtbaer luden vruchtbaer maect. Om dat venus | die vanden heyden ghehouden wort voer een afgodyn ende een | [5] ouerspoelster was veel onsuuerheyden bedriuende mit maers | ende myt anchises ende andere mannen ghinck si tot dat cruyt | mandragora ende seideO du alre beste edelste cruyt die vruchtbaer | biste ende andere vruchtbaer maket sich in mi ende en wilt niet ver | smaden mine ghebede ende ghif mi van di te eten op dat ick van | [10] also veel goeder lieuer boelen vrucht ontfanghen mach want | ick onvruchbaer Ga naar voetnoot133 ben ende want ic sonder di gheen vrucht ontfan | ghen en mach Alleen verhoort nv mijn ghebet ende eysche van mi | dattu wilsteMandragora antwoordenO du onscamel wijf wat | bistu die lucht ende die aerde is besmet van den stanc dijnre on- | [15] suuerheyt hoe veel te meer oftu kinderen wonnest dye dy sa- | gen groot ghemaect van mi. Ganc van mi alstu eerst moghes | want die stanc dijnre onsuuerheyt stincket voer my Ende also | verdreef mandragora dat onreyn wijf ende seyde. ¶ Men Ga naar voetnoot134 | sal scuwen ende laten onreyn vrouwen. want nyemant en mach | [20] mit hoor spraeck mit eren houden ¶ Die wise man die mede | spraeck des onreynen wijfs onsteket als vuer Dat sal een cuys | man doen die sijn cuysheyt bewaren wil Wy en sellen mitten | onreynen vrouwen gheen spraeck houden noch onsen oren ho- | ren woorden verlenen. Mer sellense veriaghen ende van ons | [25] verdriuen Iheronimus vertelt van enen heylighen martelaer | die als hy veel tormenten verwonnen had ghebrocht wort in | een scoon prieel ende sijn handen ende voeten ghebonden gheleit | op een bed dat mit blomen ende mit alreley ghenoechten ver | ciert was ende daer wort een vuyl wijf gebrocht die syn lichaem ende | [30] leden onhoesseliken handelden Ende die heylige man wt lieften | der reynicheyt beet sijn tonge wt sijn mont ende spoech die dat | onreyn wijf mitten bloede in haer aensicht ende verdreefse al | soe van hem. ¶ Het was een conyncynne van vrancktijck dye | eenen goeden wisen man sach. dat hy seer suuerliken han- | | |
[Folio e7r]
| |
den had ende riep tot hoor ende greep hem by den handen | ende seydeOch voerwaer dese sconen vingheren sijn doch waer | dich te handelen die heymelicheyden der conyncynnen Die wi | se eerbare man toech sijn wtgherecte handen na hem ende seyde | [5] Neen lieue vrouwe dat en moet doch nyet gescieden dattu segste | Want waert dat mijn reyne vingheren uwe ontamelike lee- | den raecten soe souden mijn vingheren onreyn worden. daer ic mede eten soude van dat roeren ende raecken van uwen lichaem | alsoe dat ick altoes daer nae my des ontsien ende veronwaerdi- | [10] ghen soude dye tot mynen mont wt te steeken om daer mede | spisen ofte ander noodruftighe dinghen tot minen mont of tot | anderen leeden ofte dinghen te dienen. | |
|
