Jan Klaassen en zijn Griet

[p. 14]

Jan Klaassen heeft berouw.

Jan Klaassen schreide van berouw;
Hij riep zijn kind en Griet zijn vrouw;
En zit - wie hadt het ooit gedacht:
't Is Peternel die 't kind hem bracht.
Ook Griet keert weer en goed gezind
Roemt zij hem als haar besten vrind.
En Jan zegt snikkend tot zijn vrouw:
‘Dat hij nu nooit weêr twisten zou.’