Jan Klaassen en zijn Griet

[p. 5]

Jan Klaassen is stout.

Jan Klaassen had sinds lang verdriet.
Dat kleine Jan bij moeder Griet.
In alles steeds zijn zin kon krijgen;
‘Neen!’ zegt hij, ‘'k mag niet langeer zwijgen,
De kleine schreeuwert moet maar heen,
'k Ben liever met mijn Griet alleen.’
En in zijn drift pakt hij den guit,
En werpt hem fluks het venster uit.