Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van die, de welcke verre landen, sonder deught nochtans te leeren, gaen loopen besien.

Sinne-beeldt.
Eenighe Gansen die van hun Pacht-hof wegh vlieghen, &c.

Aerde, locht verand'ren sy,
Het ghemoet dat blyft hun by.

WItte Gansen, water-becken,
Die plat-voetigh altydt quecken,

Vlieghen somtydts uyt den nest,

Naer een ander wyt ghewest.

[p. 84]

 

Maer wat baet dees' plompe dieren,

 

Naer een ander locht te swieren?

 

Even lomp en even bot,

 

Keeren sy weêr naer hun kot.

 

VVaerom naer soo verre landen,

 

Naer soo wyt-gheleghen stranden,

 

Naer den rycken Persiaen,

 

Oft naer Indien ghegaen?

 

VVaerom naer den Nyl ghereden,

 

Met noch menigh ander' steden,

 

Diemen oft in China siet,

 

Oft wel by den Moscoviet?

 

Is het saecken dat uw' reden,

 

Dat uw' wercken, dat uw' zeden,

 

Altydt blyven even Sot,

 

Even slim, en even bot?

 

Het en zyn maer enckel Gecken,

 

Die naer vremde steden trecken,

 

Het en zyn gheen wyse liên,

 

Die de landen loopen sien.

 

Sy en gaen maer gelt verquisten,

 

Met heel hoopen, met heel kisten;

 

Sy verkijcken al hun goet,

 

Boos en quaet blyft hun ghemoet.

 

VVilt ghy, Reyser, u wel draghen,

 

Aen uw' vrindekens behaghen,

 

Thoonen dat ghy hebt verstandt?

 

Blyft in uw' soet vaderlandt.