Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van die, de welcke terstondt door gramschap zyn onsteken.

Sinne-beeldt.
Een Roer ghespannen.

Soo my iemandt raeckt met vier,
Gaen ick af met groot ghetier.

EY! Staet stil; wat wilt-je maecken?
Dit ghespannen Roer aen-raecken?

Ghy en weet niet wat-je doet,

Treckt doch achter uwen voet.

Soo-je daer aen-doet de handen,
Sal het af-gaen, sal het branden,

Haestigh maecken groot ghetier,

En uyt-spouwen krachtigh vier.

[p. 79]

 

Laet die menschen henen swieren,

 

Als onredelycke dieren,

 

Die terstondt zyn op hun peert.

 

Den kop hebben stracx verweert,

 

Wiëns sinnen terstondt dolen,

 

En onsteken als de kolen;

 

Laet die viese Griecken staen,

 

Noyt een woordt-jen spreken aen.

 

Het zyn Gecken, het zyn Sotten,

 

Daer en valt niet med' te spotten;

 

Om een woordt 't zy quaet oft goedt,

 

Zyn sy vlammigh van ghemoedt.

 

Om een klachtien sy stracx branden,

 

Byten, knersen op hunn' tanden,

 

Sparcken even als het vier,

 

Brullen ghelyck eenen stier.

 

O! ghy groote Loter-bollen,

 

Stracx door gramschap op-gheswollen,

 

Is het wel de pyne weert,

 

Dat ghy soo den schreeuwer scheert?

 

Temt uw' driften, temt uw' sinnen,

 

VVilt Sacht-moedigheydt beminnen;

 

Dwinght behendigh over-al,

 

De stuer vlaeghen van de gal.