Theatrum stultorum

[p. 54]

De Sotheydt
Van de dorstighe Sanghers.

Sinne-beeldt.
Eenen Haen die drinckt.

Beter sal het Haentien singhen,
Als hy magh aen't water springhen.

ALs Auroor ons komt te naecken,
Met haer schoon ghebloosde kaecken,

Met haer wancxkens purpur root,

Van uyt Amphitrites schoot.

Haeren Voghel uyt verkoren,
Scherp ghewaepent met twee sporen,

Met een kamtien voor den hoet,

Trots, hooveerdigh van ghemoet.

Die en sal niet eens op-springhen,
Niet eens krayen, niet eens singhen,

Alsoo dickwils als syn borst,

Dorr' en droogh is van den dorst.

Eer hy sal een teecken gheven
Van een eerlyck fyt bedreven,

Eer hy boodtschapt ons den dagh,

Sal hy drincken als hy magh.

[p. 55]

 

Daer zyn seker ziele-vanghers,

 

Soete schreeuwers, soete sanghers,

 

Selden machtigh, selden ryck,

 

Aen de Dichters heel ghelyck.

 

VVilt ghy hebben dat sy spelen,

 

Dat sy een soet deuntien quelen,

 

Dat sy singhen eens Sol, La,

 

Ofte wel Vt, Re, Mi, Fa?

 

Dat sy doen hun kele beven,

 

Op de noten Semi-breven,

 

En op eenen ooghen-blick,

 

Singhen Bmol, Tripla, Snick?

 

Sendt uw' Meysen eerst beneden,

 

Laetse naer den kelder treden,

 

Altydt zynse swert van dorst,

 

Smeert seer wel eerst hunne borst.

 

Sy en sullen noyt niet klinghen,

 

Noyt met grooten dorste singhen;

 

Het zyn stomme, domme liên,

 

Als sy den pot niet en sien.

 

Sy beghinnen eerst te raesen,

 

Als de kruyck is uyt-gheblaesen;

 

Lovens biertien, soeten wyn,

 

Doet hun goede Sanghers zyn.