Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van de vochtighe Dichters.

Sinne-beeldt.
Eenen VVater-molen, die sonder water gheen meel en kan gheven.

Vochtigh waeter doet my gaen,
Anders moet ick stille staen.

Den Dichter spreeckt.

Noyt en sal den Molen maelen,
Als het water komt te faelen;

Noyt uw' veersen zyn gheleert,

Als ghy Bacchus niet en eert.

VVilt ghy eenen Dichter wesen?
Ey! bemint de Fransche besen;

[p. 52]

 

Noyt, dan door het flericyn,

 

Kont ghy goeden Rymer zyn.

 

Ennius sal ons die saecken

 

Konnen klaer en seker maecken;

 

VViens ader noyt en vloeyt,

 

Als seer wel met wyn besproeyt.

 

Die dit Edel nat beminnen,

 

Hebben altydt blyde sinnen;

 

Limoenade suer en soet,

 

Die verquickt ons droef ghemoet.

 

Keulsche drancken, Spaensche druyven,

 

Doen aen kant de sorghe schuyven;

 

Iaeghen alle smert en wee,

 

In het midden van de Zee.

 

Gheest, verstandt sy gansch verlichten,

 

En nut maecken tot het dichten;

 

Vol van Veersen is den kop,

 

Als hy vol is van dit sop.

 

VVilt ghy dan een Rymer wesen,

 

Van een-ieghelyck ghepresen?

 

Houdt veel van een teughsken wyn,

 

Laet het water, water zyn.