Gedichten

[p. 423]

Twee Oostersche Zinnebeelden.

I.

‘Zyt gy amber?’ sprak een wysgeer

Tot een nietig klompje stof,

Dat door zoeten geur hem trof. -

‘Neen!’ was 't antwoord van het klompje,

‘Maer ik woonde een korte poos

In gezelschap met de roos.’

II.

De glans en de vreugd van 't herbloeijende jaer,

De roos en de nachtegael minnen elkaêr,

En nergens is liefdegevoelen opregter,
En nergens een paer aen elkander gehechter.

Zoo haest als de schoone haer tooisels ontvouwt,

Vloeit 's minnaers gezang door het geurige woud;

En als zy zich kleedt in haer' prachtigen luister,
Dan plengt hy zyn toonen by dag en by duister;

En als zy verwelkt, - ach! de schoonheid is teêr! -

Dan hoort men in 't loover geen' nachtegael meer.

1846.