Bloemen mijner lente(1839)–Karel Lodewijk Ledeganck– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 150] [p. 150] Lofzang van het kind, by zyne ontwaking. o Vader, mynes vaders hoeder, Gy, dien men knielend noemen moet! Wiens naem, zoo vreeslyk en zoo zoet, Het hoofd doet buigen myner moeder! Men zegt dat deze zon vol gloor Maer speeltuig is in uwe vingren; En dat zy voor uw troon moet slingren, Gelyk een lamp voor 't heilig koor! Men zegt dat gy in veld en wouden De kleine vooglen scheppen kunt, En dat ge een ziel aen kindren gunt, Opdat zy vroeg u kennen zouden! Men zegt dat gy-alleen het weet Van waer de kleur komt op de roozen, En dat geene applen zouden bloozen Zoo gy den boom niet groeijen deed. [pagina 151] [p. 151] De gaven door u toegemeten Zyn al 't geschapen' voorgezet, En aen des levens feestbanket Wordt zelfs geen enkle worm vergeten. Het ooilam plukt de grasbeemd kael, De geit herkaeuwt de klavertopjes, En 't vliegjen zuigt de witte dropjes Der melk, van 't boordjen myner schael! De leeuwrik heeft het graen tot voeder Dat uit de halmen valt in 't zand, De kwiksteert volgt den ploeg door 't land, En kindren kleven aen hun moeder. En om die gaven al te zaem Te erlangen van uw vaderzorgen, By middag, avond en by morgen, Noemt ieder eens uw' heilgen naem! o God! ik mag dien naem ook noemen Die 't englendom met schrik vervult; Een kinderstem wordt mêe geduld In kooren die uw grootheid roemen! [pagina 152] [p. 152] Men zegt dat het hem dikwyls lust Aen onze beê gehoor te geven, Ter oorzaek van ons schuldloos leven, Waervan wy-zelv' niet zyn bewust! Men zegt dat hy ons liefdeblyken Veeleer ontvangt dan ydlen schyn, Dat de englen in den hemel zyn, En dat we aen engelen gelyken. Zoo 't waer is dat hy van zoo wyd De stemmen hoort die hem behagen, Dan wil ik onophoudlyk vragen Al wat de schepslen 't meest verblydt: Myn God! geef water aen de stroomen En zachte pluimpjes aen de mosch, En aen het lam een' wollen dos, En groente en lommer aen de boomen; Verleen den kranken heul in nood, En vryheid den geboeiden slave; Verleen de wees een huis en have, Den bedelaer een stukjen brood! [pagina 153] [p. 153] Aen vaders die uw naem belyden Verleen een talryk kroost vol deugd; Verleen my wysheid, en een jeugd Die myne moeder moog' verblyden! Al ben ik klein, geef my een zacht Gemoed, gelyk dat heilig kindjen, Dat aen myn bedsponde, uit het printjen, Zoo zoet des morgens op my lacht! Leg op myn lippen reine waerheid, En in myn hart een bron van regt; Dat steeds myn geest, aen u gehecht, Uw woord verneem in volle klaerheid! En dat myn stem ten hemel renn' Als wierook, die in tempelwanden U toegezwaeid wordt, door de handen, Van kleine kindren als ik ben! Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
