Uit 's levens ernst en kluchten

[p. 176]

Brutaal toch!

‘Och meisje!’ sprak een man, wiens kleeding

't Vertrouwen ingaf op fatsoen,

‘Je moest mevrouw eens even vragen,

Of ze ook hieraan soms iets wil doen.’ -

Hij reikt daarbij een brief haar over,

Dien 't meisje brengt tot haar mevrouw,

En die, ontsloten, dit doet lezen:

‘Of zij zou gaan? Of het gaan zou?’ -

[p. 177]

 

‘Kee! zeg dien man, dat 'k niets kan vatten

 

Van dit geschrijf; maar 't is misschien

 

Een brief, bestemd voor iemand anders;

 

Ik kan er slot noch zin in zien.’ -

 

 

 

De meid keert weêr. - - Weg is de brenger,

 

Weg ook, wat op den standaard hing!

 

Alleen een briefje ligt daarnevens,

 

Dat meldt: ‘Zij ging, het ging, ik ging.’