Bloemen en knoppen

[p. 154]

De laatste bloempjes.

Het was haar jaardag.

Daar lag ze krank.

Maar bloempjes tooiden

Haar vensterbank.

Die had haar jongen

Daar stil gebracht,

Die steeds het lijden

Haar had verzacht.

Zij stierf. - Maar 't laatste

Gebloemte op aard,

Waarop zij dankbaar

Nog had gestaard,

Was van den jongen,

Door haar bemind,

En haar beminnend, - -

Gezegend kind!