Het berenboekje

[p. 14]

De wildebras

‘Foei,’ zegt moe op barse toon
tot haar wilde jongste zoon.
‘'t Is te gek - pas voor'ge week,
toen ik naar je schoenen keek,
waren ze nog nieuw en goed.
En nu... wat j'er toch mee doet...?

[p. 15]

 

Kijk eens even, wat een gaten,

 

om van modder niet te praten.

 

Ik wil niet, versta me goed,

 

dat jij meer aan voetbal doet.

 

Hiermee kun je niet meer lopen,

 

ik moet maar weer nieuwe kopen.’

 

Moeder Beer heeft lang gezocht,

 

eer ze eind'lijk een paar kocht.

 

‘Want,’ zegt zij, ‘als ik iets koop,

 

kost het vaak een hele hoop,

 

maar 't is ook geen rommel - néé!

 

Jaren, jaren gaat het mee!’

[p. 16]

 

Maar Ma Beer wist niet dat Bas

 

captain van het elftal was.

 

Daarom ging 't hem erg vervelen

 

niet meer mee te kunnen spelen.

 

En warempel, op een dag

 

toen hij wist dat Moe 't niet zag,

 

heeft Bas tòch weer meegedaan...

 

met zijn nieuwe schoenen aan!

 

 

 

Wat er thuis toen is geschied...

 

dat vertel ik liever niet.