Verzen

(1918)–Prosper Van Langendonck– rechtenstatus



[pagina 71]
Op 't wilde golven Op 't wilde golven van mijn boezem gaat de deining van mijn donkere gedachten, onstuimig zwellend in dees nacht van haat en razernij, met ongekende krachten, en steigerend ten hemel op, al 't kwaad hem tegenloeiend, dat ze aan mij volbrachten, al wat mijn ziel met grimmige onmacht slaat en naamloos leed dat niemand zal verzachten. En lijk de storm, aan 't toppunt van zijn kracht, zijn duizend stemmen breekt in eenen, éénen oneindgen kreet van woede en toch weer zacht gaat strijken en aan 't strand in kreunend stenen uitsterven, zink ik neer, uit al die kracht, in hopeloos gebed en machtloos weenen. 1895