Christelijcke en vermakelijcke gesangen
(1647)–Franciscus de Laat–
Auteursrechtvrij
[pagina 119]
| |
My t'eenemael onthoudt haer weder-min,
Iae lacht met mijn verdriet, en brenght my om het leven,
In plaets van my haer gunst die ick langh heb gewenscht
Ten lesten eens te gheven.
2.[regelnummer]
Mijn hoop is heel te niet, 't is gantsch'lijck met my uyt;
VVant soo ick immermeer heb yets van haer verkregen
Tot troost van mijn verdriet, tot troost van mijn verdriet,
Merckt wat my nu al wreetheyt is geschiet;
En weeght dat teghen een, voor wis ghy sult bevinden
Dat by soo stueren Maeght voor my maer straffigheyt
En onlust is te vinden.
3.[regelnummer]
VVat dienter veel geseyt? 'k ben van haer gunst ontbloot,
Daer boven sonder hoop van weêr daer in te komen;
| |
[pagina 120]
| |
En wat ick treur of ween, en wat ick treur of ween
't Is al vergeefs, ick vind voorwaer niet een
Die my dit droevigh leet een weynigh kan versachten,
Vermits by Amaril de kroon der Nymphen rey
Niet gelden al mijn klachten.
4.[regelnummer]
Ick leef in ongenucht, en wensch steedts om de doot,
Vermits my dagh op dagh het leven werdt benomen;
O wreede Harderin! ô wreede Harderin!
In diender is geen plaets voor mijne Min,
Ey laeter zijn een plaets voor mijn verstorve leden,
Op datse nae mijn doot bevrijt van alle pijn
Doch rusten hier beneden.
5.[regelnummer]
Hier in dit eensaem wout, het welck soo menighmael
Den Echo heeft gehoort mijn droeve klacht verhalen;
Soo sal een yder een, soo sal een yder een,
| |
[pagina 121]
| |
Die in dit Bosch noch sal hier namaels treen
Sien een gantsch deerlijck graf, van een die ginck verloren
Om dat hy niet en kost sijn liefste Harderin
Tot weder-min bekoren.
6.[regelnummer]
En op dit droevigh graf gestelt in ronde tael:
Hier leyt een Minnaer die soo menigh hondert-malen
Sijn klachten heeft gedaen, sijn klachten heeft gedaen,
Aen Amaril om in haer gunst te staen;
Maer zijnde sonder hoop van die oyt te be-erven,
Soo heeft sijn trouwe min hem totter doot gewondt,
En troosteloos doen sterven.
|
|