Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[mystiek]

mystiek, stroming in het godsdienstig gemoedsleven, die zich in onze letteren openbaart sedert de 13e eeuw; het gevoel van onmiddellijke vereniging van de mens met het Oneindige, het geheel opgaan in God. Ging vaak gepaard met extase, visioenen en openbaringen. In Duitsland traden in

[p. 363]

de 12e eeuw reeds op Hildegard von Bingen, 1104-'78, en Elisabeth von Schönau, 1129-'65, beiden abdis van een Cisterciënserklooster, de eerste te Rupertsberg, de tweede bij Schönau bij Bingen; voerden een ascetisch leven vol vizioenen. Later Tauler, Meester Eckhardt, Suso. Bij ons Ruusbroec, Hadewych, Geert Groote. De Duitse mystiek openbaart zich ook in de Limburgsche Sermoenen, 48 preken, vertaald tussen 1320 en '50. Het Ned. mystieke proza, verzameld en ingeleid door S. Axters O.P.; 1944. In 1946 verscheen De mystieke poëzie. De gehele uitgave heet Mystiek Brevier.