Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[mirakelspel]

mirakelspel, M.E. drama waarin mirakelen vertoond werden; 't Spel vanden Sacramente vander Nieuwervaert; Mariken van Nieumeghen; 15e eeuw. Stelde het leven en de wonderen van heiligen voor: Spel van Sint Trudo van Christiaen Fastraets, monnik te Leuven.

De strijd om de ziel van de mens tussen God en de Duivel wordt voorgesteld; zie Maskeroen. Vondels Peter en Pauwels en zijn Maeghden zijn mirakelspelen in nieuwere vorm; ook zij brengen martelaarslegenden op het toneel. Een mirakelspel nog van Guilliam Baseler, Zegenprael der onwinbare Kercke, 1674 te Leuven; van Daniël Danoot, ‘borgher van Brussel’, 1670: Aller wonderheden wonderenschat, ter ere van het H. Sacrament van St. Goedele; van Zeebots de spelen van St. Adriaen en van St. Hubertus; van Cornelis de Bie een Spel van St. Gommaer te Lier, 1669,

[p. 352]

met een ingevlochten klucht van Jan Goedthals en syn wyf; van hem ook De Heylige Cecilia, 1671.