Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[menestreel]

menestreel, meistreel, minstreel, rondreizende voordrager en verdichter van fabelen, verhalen van oorlog en min, van ridderromans; dienaar en vleier van de adel (L. ministeriales = dienaren) tot in de 14e

[p. 344]

eeuw; speelman aan vorstelijke en adellijke hoven, naar het voorbeeld der F. troubadours.

Maerlant waarschuwde er tegen als leugenvertellers. Uit zijn Alexander blijkt, dat ze met muziek hun werk begeleidden:

Daer was menich trompe langhe,
Vedelen, haerpen ende symphonien,
Cystolen die wel leren vrien,
Salterien, orghelen ende sciven.

zie garrulus.