Multatuli Encyclopedie

Palm, Johannes Henricus van der-,

Rotterdam 1763 - Leiden 1840, Nederlands theoloog en letterkundige. Aanvankelijk was hij patriottisch predikant te Maartensdijk, maar hij vluchtte in 1787 voor de Bunschoters naar Middelburg. In 1795 werd hij lid van het Voorlopig Bestuur van Zeeland, een jaar later hoogleraar Oosterse talen te Leiden. Van 1799 tot 1806 was hij Agent van Opvoeding en Onderwijs, in welke functie hij de onderwijswet van 1806 voorbereidde en de eenheidsspelling van *Siegenbeek invoerde. Van 1806 tot 1836 was hij wederom hoogleraar. Hij was een bekend en gevierd redenaar. Hij publiceerde o.a. een Bijbel voor de jeugd (1811-1824), Bijbel, alle de Boeken des O. en N. Verbonds benevens de Apocryfe boeken des Ouden Verbonds (8 dln., 1818-1830) en Apocryfe Boeken des Ouden Verbonds met de Aantekeningen (1838).

In 1816 verscheen zijn bekroonde Geschied- en Redekunstig Gedenkschrift van Nederlands Herstelling in den Jare 1813, met in de inleiding een psychologisch portret van Napoleon, dat in de Max Havelaar (vw i, p. 159) wordt aangehaald ter kenschetsing van generaal *Van Damme.

m. drijft de spot met Van der Palms bijbeluitleg in Idee 451 (vw iii, p. 980) en Idee 516 (vw iii, p. 282-283), alsook met diens rede voor de Orde der Unie in 1808 in Idee 516 (vw iii, p. 281-286). In Idee 516, geti-

[p. 356]

teld ‘Vol professorale en professionele leugens’, vraagt hij de lezer met hem Van der Palm, ‘den man, die z'n slappen rug zo diep wist te buigen om 'n kruimpjen op te vangen van de tafel der koninklyke gunst’ te verachten (vw iii, p. 282).