Apollonius van Tyana,
overl. ca. 97 n.Chr., zwervend prediker en wonderdoener van syncretistisch-neopythagoreïsche overtuiging, die zich een bijzondere bekendheid verwierf als was hij een tweede Christus. Als voorstander van Vespasianus werd hij door Nero verdreven; hij stichtte toen te Ephese een Pythagoreische school. Volgens zijn biografen was hij een vroom en inspirerend mens die sterker dan Jezus de mensen kon brengen tot een religieus leven. Zijn levensbeschrijving door Philostratus, The life of Apollonius Tyaneus (1680) is vol fabelen. Dit werk wordt door m. genoemd in Idee 1278:
‘Men vindt zelfs sporen van personen die na hun dood geen woord meer gesproken hebben, maar dit was uitzondering, gelyk getuigd kan worden door de Emmausgangers, en door ieder die 't xxxie hoofdstuk van Philostratus' Leven van Apollonius van Tyane gelezen heeft. Mocht de lezer dit werk niet
Auteursrechtelijk beschermd