De eend op de pot

(1981)–Nannie Kuiper– rechtenstatus



[pagina 33]
De eend op de pot
[pagina 35]
Marijke is gek op honden en katten. Marijke houdt veel van haar kleine marmot. ‘Maar mijn lievelingsdier,’ zegt Marijke, ‘staat hier! En dat is de eend op mijn pot.’
[pagina 36]
De eend aan de muur en de eend op de kast, de eend met de kuikentjes op de gordijnen, de andere eenden - grote en kleine - zijn ook wel lief, maar toch niet zo lief als de eend waar Marijke op plast.
[pagina 37]

[pagina 38]
De eenden in bad kunnen zwemmen en duiken. Ze pikken de zeep met hun snavel kapot. Ze zeggen heel trots dat ze lekkerder ruiken dan de eend op Marijke d'r pot.
[pagina 39]
Buiten - ‘Kwaak, kwaak’ - schreeuwen eenden om brood. Ze weten niet eens van die andere eenden. Ze happen en schrokken, op zijn de brokken. De eenden gaan waggelend weg naar de sloot.
[pagina 40]
De eend op de pot zit zielig te kijken. Hij staat al zo lang op de grote wc. En niemand doet aardig, behalve Marijke. Ze zegt: ‘Kom maar mee!’
[pagina 41]
Mee naar de kamer omdat er bezoek is. Marijke moet vreselijk nodig een plas. En je weet het maar nooit - grote mensen hebben soms iets voor een kind in hun tas.
[pagina 42]
De eend op de pot moet natuurlijk wel helpen. Met blokken versjouwen en vrachtauto zijn. Toet-toet... boem, een botsing! ‘Ga weg, gekke tafel. Je doet met je poten ons alletwee pijn.’
[pagina 43]
Haar vader en moeder zeggen: ‘Marijke, iedereen gaat naar de grote wc. Daar is hij toch voor. Daarna trek je door.’ Marijke zegt boos: ‘Ik doe het niet - NEE!’ (Ze durft niet te zeggen waarom ze niet durft: als je erdoor zakt, neemt het water je mee.)
[pagina 44]
De eend op de pot zit ook in de auto; Jasper is jarig vandaag. Hij heeft op de kaart aan Marijke geschreven: ‘Ik ga voor mijn vriendjes een feestje geven. Als je wilt komen - heel graag!’
[pagina 45]

[pagina 46]
Jasper zegt: ‘Mag ik jouw pot eens proberen? Dan krijg je van mij een rolletje drop. Broek laten zakken, piemeltje pakken... ‘Pas op,’ schreeuwt Marijke, ‘je plast op zijn kop!’
[pagina 47]
De pot is de pan om soep in te koken. Het gras is de groente, het zand is het zout. Marijke is moeder en Jasper is vader. De eend is het kind - maar soms wel heel stout!
[pagina 48]
De bel gaat, en nog eens, en daarna alweer. Hallo, kom maar binnen, het feest gaat beginnen. Met slingers en pakjes, limonade, gebakjes, met spelletjes spelen en met nog veel meer...
[pagina 49]

[pagina 50]
‘De eend op de pot is weg!’ schreeuwt Marijke. ‘We moeten hem zoeken, en vlug!’ Allemaal gaan ze overal kijken. Maar als het te laat wordt, als het donker op straat wordt, komen ze zonder pot terug.
[pagina 51]
De eend op de pot zit niet in de auto. Jasper blijft zwaaien zo lang als hij kan. Hij denkt: Als Marijke vanavond moet plassen, en als er geen pot is - wat dan?
[pagina 52]
De eend aan de muur en de eend op de kast, de eend met de kuikentjes op de gordijnen, de andere eenden - grote en kleine - weten de volgende morgen heel zeker dat ze in bed heeft geplast.
[pagina 53]
De eenden in bad denken: Eindelijk zonder, eindelijk zonder die eend op de pot. Voor straf duwt Marijke ze flink kopje-onder. ‘Jullie krijgen geen zeep,’ zegt ze boos, ‘blijf eraf!’
[pagina 54]
Buiten - ‘Kwaak kwaak’ - schreeuwen eenden om brood. Ze weten niet eens van die andere eenden. Ze happen en schrokken, op zijn de brokken. Ligt de eend op de pot in een andere sloot? Jasper belt op:
[pagina 55]
‘Dag Marijke, ik heb een verrassing voor jou! De eend op de pot stond gewoon bij de buren. Ik ga hem vanmiddag als pakje versturen, dan krijg je hem vast heel gauw.’
[pagina 56]
De grote wc is opeens niet zo groot meer. Marijke is niet meer zo bang als ze was. Als de eend op de pot morgen weer thuiskomt, denkt Marijke, durf ik misschien nu wel een plas.
[pagina 57]
Dat durft ze gelukkig, en ook nog wel meer. Plassen en drukken, alles gaat lukken; broek naar beneden, broek weer omhoog... Vannacht blijft Marijke wel droog!
[pagina 58]
Marijke is gek op honden en katten. Marijke houdt veel van haar kleine marmot. ‘Maar mijn lievelingsdier staat gelukkig weer hier,’ zegt Marijke, ‘en dat is de eend op mijn pot.’
[pagina 59]