Platbook 4. Fitsprovins

[p. 48]

Frans Maassen, Hale
Lever nieks den twiede

(Amstel Gold Race 27 april 1999)

Soms kins se mier as eine angere.
As se dich neet hoofs te maete
Bös se det sebiet vergaete.
Dao kint geine get aan verangere.

In de koers ach miense kinjer
Geit alles van allein.
Doe veuls den gein bein
Ammaol dreis se ze óm de vinger.

Al väör 't good en waal góng beginne
(Neet te väöl laote kieke
Zal later waal blieke)
Waas ich zeker det 't mós kinne.

Drek al mèt de naas van väöre
Mer ich mót krachte sjpare,
't Bèste väör 't lès beware,
de taktiek van de gesjlaote däöre.

In de grindjbak van Eys
Sjuuf mie raad achter weg.
Gelökkig geine angere pech.
Ich gaon solo op reis.

Noe zal ich 't mótte laote zeen.
Inins gans allein op paad.
Sjnel toe mót det gaat.
Ich vleeg nao de kopgroep heen.

Sjuntjes woeë me neet op kint loupe

[p. 49]

 

Hiel Limburg sjteit op ziene kop.

 

Ze kake mich väöroet.

 

Kump bès good oet.

 

Dalik rieje wae de lèste berg op.

 

 

 

Op de Cauberg laot ich 'm gaon.

 

Ich gaef 'n paar sjnokke:

 

Me mót toch get gokke.

 

Nog twie die ich deen te versjlaon.

 

 

 

't Peleton probeert ós te griepe.

 

Ze moge 't fiesje neet mie bederve,

 

Angers höbbe wae ei pötje mèt sjerve.

 

Ich begin 'm ei bietje te kniepe

 

 

 

Ouch get floep väör daen Italiaan.

 

Dae kiek wörkelik hiel duuster.

 

In miene kop constant gefluuster:

 

Hae mót d'raan, mót d'raan.

 

 

 

Väör de sjtreep kan 't neet nötter,

 

Dao vaeltj nieks mèt mich te beginne.

 

Ich wil hiej allein mer winne,

 

En den: ich höb Um zag de sjötter.

't Leefste berg aaf