Tomben

[p. 5]

 

Ik zat toen heel stil te werken,

 

de boeken waren als zerken

 

voor me, ik wist wel wat

 

elk graf in zich had.

 

 

 

gorter

[p. 9]

de tombe van hendrik van veldeke en jan van brabant

Laat staan, laat staan, harba lori fa, harba
harba lori fa, harba lori fa.
De ene zong voor en de andere zong na:
laat staan, harba lori fa, barba harba
lori fa, laat staan. Ik moest zingen na
dat harte mijn: harba lori fa, harba
harba lori fa, laat staan, laat staan, harba
lori fa, de ene zong voor, de ander na.

Openbaar zingen, daar men bloemen ziet.
Dat kan met een, met twee, met drie, met vier.
De schoonste zwijgt nog: eerst klinken er twee.
Dan een. Dat ben jijzelf. Meer is er niet.
Vier balken tonen het mooist op papier.
Blijft over drie, want jij doet niet meer mee.